Zwangerschap en arbeid bij honden

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Zwangerschap kan meestal bij honden worden vastgesteld door palpatie (een dierenarts die de buik van de hond zorgvuldig voelt) 20 tot 30 dagen na de fokkerij, door echografie 24 of meer dagen na de fok en door röntgenfoto's (röntgenfoto's) 40 tot 45 dagen na de fokkerij. De draagtijd varieert van de ene hond naar de volgende, en zelfs van de ene fokkerij naar de volgende in dezelfde hond. Het bereik is 63 dagen, geef of neem 7 dagen, te rekenen vanaf de eerste dekking. Voor degenen die nieuw zijn in dit, honden moeten "binden" om een succesvolle paring te hebben. Dat betekent dat het mannetje en het vrouwtje eigenlijk ergens tussen de 30 minuten en een uur aan elkaar plakken. Hierdoor blijft het sperma lang genoeg in het vrouwtje om de eicellen te bevruchten. Als er geen gelijkspel optreedt, zijn er waarschijnlijk geen pups.

Voorspelling van de arbeid

Het volgen van de lichaamstemperatuur van je hond met behulp van een rectale thermometer is een gemakkelijke manier om te voorspellen wanneer ze in de bevalling zal raken. De normale lichaamstemperatuur voor een hond ligt tussen de 99 en 102,5 graden; het daalt typisch met 2 tot 3 graden 18 uur of minder voordat het werpen begint. Begin met het nemen van de temperatuur van je hond gedurende de laatste 2 weken van haar zwangerschap, zodat je erachter komt wat een normale lichaamstemperatuur voor haar is. Bewaak haar temperatuur twee keer per dag. Als haar temperatuur daalt en ze niet binnen 24 uur actief is geworden, moet ze misschien door een dierenarts worden onderzocht.

Arbeid

Honden doorlopen drie stadia van arbeid. De eerste fase is de langste en kan maximaal 24 uur duren. Gedrag gezien in de eerste fase van de bevalling zijn: verlies van eetlust, hijgen, rusteloosheid en nestgedrag.

Actieve arbeid (de tweede fase) begint ergens tussen één tot 24 uur na het begin van fase één, en de eerste pup moet worden afgeleverd na niet meer dan 2 uur actief spuiten. Er is over het algemeen minder dan een uur tussen de geboorte van elke pup en de moeder kan een poosje stoppen met uitrekken tussen de pups. Na elke pup moet een placenta worden toegediend; het is normaal dat de moeder de placenta eet, hoewel het haar kan laten braken. Ze moet de pups zelf ook opruimen, maar heeft mogelijk hulp nodig bij het verwijderen van de zakjes van de gezichten van de pups. Het is meestal niet nodig om iets te doen met de navelstrengen - ze breken met een minimale bloeding op zichzelf of worden door de moeder in tweeën gebeten. Overmatige bloeding kan worden gecontroleerd met maïszetmeel (helpt bij de vorming van een bloedstolsel) of door constante druk toe te passen met behulp van een stuk steriel gaas. Veel fokkers zullen de umbilicus ook met jodiumoplossing schilderen om infectie te voorkomen.

Tijdens de derde fase, de dam verdrijft bloed, vocht en restanten van de placenta uit haar baarmoeder. Deze fase is belangrijk voor het voorkomen van baarmoederinfectie en wordt gestimuleerd door oxytocine dat vrijkomt wanneer de pups worden verplegend. Als de pups dood geboren zijn of om welke reden dan ook niet kunnen voeden, gebruik dan een warme, vochtige doek om de borstklieren (tepels) van de dam te masseren om dit proces te helpen.

Wanneer moet u de dierenarts bellen?

Tekenen die kunnen wijzen op een probleem met het geboorteproces zijn:

• Elke ziekte in de dam (hoewel braken en diarree vaak voorkomen tijdens de bevalling)
• Geschiedenis van problemen bij het afleveren van pups in het verleden
• Meer dan 24 uur tussen de daling van de lichaamstemperatuur en het begin van de actieve bevalling
• Meer dan 3 uur actief persen zonder pups
• Meer dan een uur actief wrijven tussen pups
• Constant, niet aflatende inspanning gedurende 1 uur zonder dat er een pup wordt geproduceerd
• De bevalling stopt voordat alle pups zijn afgeleverd (dit betekent natuurlijk dat je wist hoeveel pups je kunt verwachten! Een dierenarts kan dit helpen bepalen met röntgenfoto's of echografie).

Lochia: normale vaginale kwijting

Het is volkomen normaal en gezond om een gekleurde ontlading met heel weinig geur uit de vagina van de dam te zien gedurende enkele weken nadat de pups zijn geboren. Het zal de eerste 12 uur donkergroen zijn en dan roodachtig bruin. Het moet geleidelijk in volume afnemen en is meestal 2 maanden nadat de pups zijn geboren volledig verdwenen. Als de ontlading een andere kleur heeft dan donkergroen, roodbruin of zwart; als het een vieze geur heeft; of als de pups of moeder ziek zijn, moeten de moeder en het nest worden onderzocht door uw dierenarts.

Mogelijke complicaties na de zwangerschap

eclampsie

Wordt ook puerperale hypocalcemie of tetanie genoemd en wordt veroorzaakt door een laag calciumgehalte in het bloed in de dam. Dit gebeurt meestal als kleine honden grote hoeveelheden jongen verzorgen die minder dan een maand oud zijn. Tekenen zijn onder meer hijgen, beven, spierspasmen, zwakte en struikelen. Het kan overgaan tot epileptische aanvallen en kan dodelijk zijn als het niet op tijd wordt behandeld. Het voeren van puppyvoeding aan de moeder terwijl ze zwanger is en borstvoeding geeft, kan dit probleem helpen voorkomen. Calciumsupplementen zouden moeten NIET worden gegeven tijdens de zwangerschap, omdat het de calcium-controlemechanismen van het lichaam verandert en eigenlijk kan oorzaak eclampsie. Supplementen kunnen echter nuttig zijn terwijl de pups zijn verpleging.

Baarmoederinfectie

Hoewel het niet vaak gebeurt, is een uteriene infectie een mogelijke complicatie van zelfs normale bevallingen. Koorts, verlies van eetlust, toegenomen dorst en een stinkende vaginale afscheiding zijn veel voorkomende symptomen, hoewel het eerste symptoom huilende, verwaarloosde puppy's kunnen zijn. Chirurgische verwijdering van de baarmoeder is de meest betrouwbare genezing, hoewel in bepaalde situaties alleen antibiotica kunnen worden geprobeerd.

Mastitis

Het is mogelijk voor moederdieren om infecties te ontwikkelen in hun borstklieren terwijl ze zogende jongen zijn. Symptomen omvatten rode, pijnlijke, hete, harde gebieden; verlies van eetlust (mogelijk met braken of diarree) bij de moeder; huilende pups (ze krijgen misschien niet genoeg melk); verkleurde melk; afwijzing van de pups; terughoudendheid om te bewegen; koorts. Als u mastitis vermoedt, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Milde gevallen kunnen worden genezen met antibiotica, maar af en toe worden deze infecties ernstig en moet mogelijk geïnfecteerd weefsel operatief worden verwijderd.

"Hysterische" moeders

Sommige moederdieren, vooral jonge moeders, zullen hun pups aanvankelijk afwijzen of lijken zelfs bang voor hen te zijn. Zittend met de moeder en haar troosten kan helpen, hoewel sommige honden een paar dagen moeten worden behandeld om ze voorbij deze fase te krijgen. Ze overwinnen het meestal binnen minder dan 5 dagen. In de tussentijd moet de dam worden bewaakt en zo nodig flesvoeding krijgen. Het is bekend dat moederdieren hun eigen jongen doden en zelfs opeten, dus alle moederdieren moeten gedurende het eerste uur of twee nadat de pups zijn geboren, nauwkeurig worden geobserveerd om te zien hoe ze reageren. Probeer te observeren zonder haar te storen, omdat te veel stress of verstoring kan leiden tot hysterie.

Veel geluk en een gelukkige vlieg!