Honden voor doven: de essentiële en ongelooflijke dingen die ze elke dag doen

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Chris Goodier had haar gehoor jarenlang verloren, maar ze had altijd zonder problemen rondgelopen tot ze op een dag op zakenreis was en haar vlucht in een sneeuwstorm werd omgeleid.

"Ik legde de stewardess en later het grondpersoneel uit dat ik, met ernstig gehoorverlies in beide oren, hun lippen kon lezen, maar geen mededelingen aan boord of in de terminal kon verstaan," zegt ze. Ondanks hun beloften heeft niemand haar ooit verteld wat ze moest doen, en het enige wat ze kon doen, was op zoek gaan naar passagiers die ze herkende en hen volgde.

"Die reis was een deprimerende wake-up call", zegt ze. "Mijn gehoorverlies van 35 jaar was zo ver gevorderd dat ik niet langer alleen kon reizen en zou moeten vertrouwen op mijn man, Bob, om mij te vergezellen."

Maar toen ontmoette Goodier enkele mensen van Dogs for Deaf in Oregon, en nu heeft ze iemand anders om op te vertrouwen, althans in veel situaties waarin haar gehoorverlies een probleem is: haar gehoorshulp, een labrador genaamd Raylene. Raylene kan de ene vluchtaankondiging niet onderscheiden van een andere, maar de manieren waarop ze Goodier's dagelijks leven en reizen vergemakkelijkt, zijn bijna ontelbaar.

De juiste hond kiezen voor de baan

Het werk van een hoorhulphond is om zijn eigenaar te waarschuwen voor geluiden. "Het is een heel basaal patroon", zegt John Drach, opleidingsdirecteur voor honden voor doven. "Stel dat de persoon aan hun bureau zit en iemand klopt aan de deur, de hond gaat kijken of er iemand is, komt terug en maakt fysiek contact [met de eigenaar] en leidt ze terug naar de bron van geluid."

Voor de eigenaar kan dit levens veranderen, maar het werkt goed omdat het voor de hond leuk is.

"We hebben een hond nodig die een beetje meer energie heeft," zegt Drach. "Om 3 uur 's morgens wanneer de rookmelder afgaat, wil ik dat die hond opstaan en actief zijn, niet terughoudend zijn en zeggen:" Je snapt het wel."

Wanneer Drach naar een opvangcentrum gaat om een hond te trainen, is een deel van wat hij zoekt duidelijk. "Wanneer ik de kennel benader, zijn ze dan bereid om met mij in contact te komen?" hij zegt. "Ik wil dat ze geïnteresseerd zijn in mij, maar er zeker van zijn om rond te kijken in de kamer, geïnteresseerd in eten en traktaties en speelgoed, en goed met mensen."

Daarna zal de trainer enkele basistests uitvoeren om te zien hoe de hond reageert op geluiden. Het is duidelijk dat je niet wilt dat een hond die reageert met angst of geluiden negeert, maar Kathy Foreman, directeur van klantrelaties en training voor honden voor dove en gehandicapte Amerikanen (National Education for Assistance Dog Services of NEADS), zegt dat er meer is - ze moeten een actieve interesse tonen. Ze zet een wekker op als de hond niet kijkt en ziet hoe hij reageert.

"Zal de hond stoppen met wat hij doet en onderzoeken?" Wat is dat geluid? Ik kan beter gaan kijken wat het is. " Het is net een hond die, zodra je een bal hebt, bal wil spelen. Deze hond is zo voor geluiden, "zegt ze. "Dat is je beste kandidaat, omdat de training daarop voortbouwt."

Ze hebben die intrinsieke motivatie nodig, omdat de cliënt niet zal weten of de hond een geluid negeert. "Het is een soort assistentiehondenwerk waarbij niemand de hond een opdracht geeft", zegt ze. "Ongeacht wat de hond aan het doen is - slapen, eten, spelen - het moet stoppen met wat het doet en het geluid zelfstandig bewerken."

Waarom ras niet van belang is, maar temperament wel

Een hulphond voor iemand in een rolstoel of een geleidehond moet een minimale grootte hebben om bepaalde fysieke taken uit te voeren, maar een hoorhond moet eenvoudig contact kunnen maken met zijn eigenaar om haar te waarschuwen, dus kleine honden zoals Pugs en Terrier-mixen zijn in staat om zowel het werk als een groter ras te doen. "Als het een grotere hond is, stoten ze tegen de neus," zegt Drach. "Kleinere honden springen omhoog en gebruiken twee voorvoeten om [hun eigenaars] aan te raken."

Beide organisaties gebruiken ook sommige opzettelijk gefokte honden (inclusief Labs zoals Raylene, maar ook andere rassen). In feite zeggen ze dat het goede nieuws en het slechte nieuws is dat er minder shelterhonden voor ze zijn om uit te kiezen dan er ooit waren, nu castratie-onzijdige campagnes met succes de schuilplaatspopulaties op veel plaatsen hebben gereduceerd. Raylene werd eigenlijk gefokt als een geleidehond, maar ze had een loopbaanverandering toen werd ontdekt dat ze een klein visusprobleem heeft. Maar deze honden moeten ook de juiste reactie op geluiden hebben - en ook het juiste temperament, zegt Foreman, omdat ze een heel ander werk gaan doen.

"Met een diensthond-temperament, als je sit-stay zegt, zou het niet moeten bewegen als er een orkaan door de kamer gaat." Ze wachten om bevolen te worden, "zegt ze. "Als je sit-stay zegt bij een hoorhond en het een rookalarm hoort, zou het moeten zeggen:" Die opdracht is goed, ik werk aan dat geluid."

Je ziet deze verschillende temperaturen zelfs binnen een nestje met puppy's, zegt Foreman, en ze zijn duidelijk genoeg dat ze al vroeg in de juiste banen kunnen worden gevolgd. "Als je ze traint en je zegt: 'Springen', zegt de hulphond: 'Hoe hoog?' De horende hond zegt: "Waarom? Waarom wil je dat ik spring?"

Zowel hond als eigenaar trainen

De duur van het trainingsproces is vier tot negen maanden, afhankelijk van de hond en de organisatie, en het is allemaal positief met speelgoed en lekkernijen. "Het moet 'Dit is het beste spel dat we samen kunnen spelen!'", Zegt Foreman. Er is ook een eerste trainingsperiode voor de eigenaar thuis.

Raylene weet alert te zijn op huishoudelijke geluiden zoals de magnetron, ovenwekker, telefoon, deurbel en rookmelder, evenals wanneer Goodier's echtgenoot haar naam noemt. De hond laat Goodier weten over deze geluiden door haar aan te raken met wat zij de 'tik' noemen. Ze oefenen alle geluiden minstens wekelijks uit. "Het bijhouden van haar training is onderdeel van onze dagelijkse routine," zegt Goodier. "Ik weet dat nieuwe geluiden van tijd tot tijd in ons leven zullen binnendringen en werd door Dog for Deaf geleerd hoe je ze stap voor stap moest introduceren."

Net als veel andere honden heeft Raylene al nieuwe geluiden geleerd die haar niet zijn geleerd. "Al snel na aankomst, besloot Raylene alleen om me te waarschuwen voor het geroezemoes van de wasdroger en blijft dat elke week nuttig werk doen," zegt Goodier. "Mijn kleren zijn niet langer gekreukt omdat ik ben vergeten dat ze daarbinnen zijn!"

De voor de hand liggende (en minder duidelijke) voordelen van het hebben van een gehoorshulp

Hoorhonden hebben legale toegang tot alle openbare plaatsen, dus ze zijn ook getraind om goede manieren in het openbaar te hebben, zoals gecontroleerde lijn lopen en mensen of honden niet begroeten tenzij toestemming wordt gegeven. Ze helpen hun eigenaars buiten het huis op zowel voor de hand liggende als minder voor de hand liggende manieren. "Wanneer we in het openbaar zijn, laat ze door haar lichaamstaal zien waar geluid en beweging vandaan komen. Bijvoorbeeld, als ik niet weet dat ik mijn sleutels heb laten vallen, een doos omvalt of een vrachtwagen achter me aanrijdt, "Zegt Goodier. "En, natuurlijk, ze draagt een oranje DFD (Dogs for the Deaf) jasje, een zichtbaar symbool van mijn handicap."

Deze indicatie van een onzichtbare handicap is om vele redenen belangrijk - dus mensen denken niet dat de dove persoon hen grof negeert, en als een teken dat de dove persoon mogelijk hulp nodig heeft in een bepaalde situatie, zoals toen Goodier kon ik hoor geen kritische aankondigingen op de luchthaven.

Sommige honden die beginnen te trainen als gehoorbeschermingshonden komen niet goed voor de baan en worden geadopteerd, en hoewel die pups vanaf een lange wachtlijst zorgvuldig in de juiste huizen worden geplaatst, klinkt het alsof de gelukkigen degenen zijn die in de programma, omdat deze honden echt van hun werk lijken te houden.

"Raylene geniet absoluut van haar werk! Samen met haar" tik ", geeft ze me vaak een worp van het hoofd, alsof ze wil zeggen:" Kom op, laten we gaan! "Zegt Goodier.

En Freeman zegt dat dit is hoe ze allemaal lijken te voelen. "Het is geen werk," zegt ze. "Het is een spel dat ik speel met mijn persoon dat we graag samen spelen."

Bezoek voor meer informatie Honden voor doven en NEADS.