De lichaamstaal van je hond is gedecodeerd

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

iStockphoto Een kwispelende staart betekent meestal dat een hond wil communiceren, maar het is niet altijd een vriendelijk gebaar.

Je hond gebruikt zijn hele lichaam, van zijn oren tot zijn staart, om met je te communiceren. Hij kan je allebei vertellen wanneer hij gelukkig en ontspannen is en wanneer hij nerveus of bang is. Het is belangrijk dat u de subtiele signalen van angst of angst leert herkennen, vooral in een situatie die tot agressie kan escaleren.

Als je eenmaal weet waar je op moet letten, zul je snel merken dat je hond de hele tijd tegen je praat. Er zijn drie belangrijke delen van het lichaam van uw hond om te bekijken: zijn staart, zijn oren en zijn gezicht.

De Tell-Tale Tail

Een kwispelende staart wordt algemeen aangenomen als een teken van een gelukkig jong. In werkelijkheid duidt een kwispelende staart meestal op een bereidheid om te interageren - maar de betrokkenheid is misschien niet vriendelijk. In sommige situaties kan een kwispelende staart de hoekversie zijn van een vriendelijke golf, terwijl hij op andere momenten een overdreven opgewonden hond kan laten reageren.

Dus hoe weet u of de kwispeling van uw hond vriendelijk of bang is? Een gelukkige staartkar heeft de neiging om een brede, vegende beweging te hebben, soms met losse cirkelende bewegingen van de staart. Uw hond zal zijn staart op een comfortabele hoogte houden, min of meer zelfs met zijn rug. Hij kan zijn staart iets hoger houden als hij iets leuk vindt, zoals een traktatie of speeltje dat je in je hand hebt.

Let goed op de omstandigheden: wanneer uw hond zijn staart hoog en rechtop houdt, is hij waarschijnlijk intens geconcentreerd op iets en klaar om erop te reageren. Dit kan betekenen dat hij zich klaarmaakt om een eekhoorn te achtervolgen of zich klaar te maken om agressief op een persoon te reageren.

Als uw hond zijn staart laag houdt, kan dit betekenen dat hij ontspannen is of dat hij zich onzeker of angstig voelt. Een snel-kwispelende, laaghangende staart is vaak een teken van onderdanig gedrag. Een strak verscholen staart die op het lichaam of onder de buik is gedrukt, kan een teken zijn van een bijzonder angstig dier.

Een hond die zich onzeker of nerveus voelt, kan een zeer lichte staartzwerm vertonen die op een langzaam of enigszins onregelmatig tempo heen en weer tikt.

Niet alle honden houden hun staart op dezelfde hoogte, dus het is belangrijk om te herkennen wat normaal is voor uw hond. Bepaalde rassen, zoals Shar Peis en Mopsen, hebben een gekrulde staart die van nature hoog staat. Maar zelfs honden met zeer korte of gekrulde staarten kunnen hun staarten gebruiken om te communiceren - het is gewoon een kwestie van leren waar je op moet letten.

Mijn, wat een expressieve oren die je hebt

Een ontspannen hond houdt zijn oren meestal naar voren en iets naar de zijkant gericht. Zijn oren kunnen krampachtig zijn als hij naar interessante geluiden luistert. Wanneer hij ergens in is geïnteresseerd, zullen zijn oren meestal naar voren gericht zijn en rechtop staan. Hij kan zijn oren laten zakken en ze tijdens bepaalde interacties terugplaatsen, zoals een traktatie accepteren of kussen geven. Dit is een normaal, vriendelijk gebaar.

Wanneer uw hond zijn oren strak en strak voorwaarts houdt, kan dit een indicatie zijn dat hij zich voorbereidt om op iets te reageren. Hij kan zich klaar maken om een kat of eekhoorn te achtervolgen - of hij bereidt zich voor op een persoon of een andere hond.

Uw hond kan zijn oren achteruit bewegen of plat tegen zijn hoofd drukken wanneer hij zich onderdanig, angstig of bang voelt. Hoe angstiger de hond is, hoe verder terug zijn oren kunnen bewegen. Oren die strak ingedrukt worden gehouden, signaleren een hoektand in een verdedigende positie. Een hond die zijn oren op deze manier houdt, kan agressief zijn om zichzelf te beschermen. Het is misschien moeilijker om dit te zien bij slappe oren honden zoals Cavaliers of Cocker Spaniels; Bekijk voor deze rassen de basis van het oor in plaats van het oor zelf voor eventuele achterwaartse verschuivingen.