Waar gaan je katten naartoe wanneer ze je huis verlaten?

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Ronnie on the Hunt

Mijn kat "Ronnie", (zie foto hierboven), maakt me elke keer ziek als hij verdwijnt, maar als hij terugkomt, heeft hij een beetje eten en stort hij meteen een dag op ons bed voordat hij weer verdwijnt. Ik vermoed dat hij een tweede huis heeft en maakt zich elke keer zorgen dat hij "eigenaar" wordt als hij vermist wordt!

Bij één gelegenheid werd Ronnie meerdere dagen vermist en we hadden allemaal hoog en laag gejaagd voor hem. Toen ik mijn man op de derde dag afsloot bij ons vismeer, zag ik Ronnie de baan achter me oversteken. Het volgende half uur bracht ik door met kruipen door bramen en kreupelhout om hem te vangen, terwijl hij me pathetisch miauwde vanuit de diepten van de scherpe stekelige struiken waar ik hem probeerde uit te halen. Uiteindelijk betrapte ik hem, plaatste de protesterende moggie in mijn auto en dreef hem het huis terug, tegen die tijd was ik bedekt met rijtwonden van zowel Ronnie als de bramen. Het gezicht van de mensen waar ik langs reed was een foto, omdat ze me hebben zien rijden met een grote zwart-witte kat op mijn schoot, compleet met zijn poten op het stuurwiel, protestantend tegen zijn "gekatapult". Ik kreeg hem snel thuis en voedde hem, plus hem in huis opsluitend, maar voordat de 24 uur voorbij waren was hij al lang weer weg.

Als je kat op dit moment ontbreekt, vind je mijn artikel How to Find Your Missing Cat nuttig.

"Georgie"

Ik heb eens een kat in het Verenigd Koninkrijk gehad toen ik in een zeer bebouwd gebied in Bromley in Kent woonde. Omringd door hoge flatgebouwen en hoofdwegen waren er niet veel plaatsen waar je denkt dat een kat kon jagen, maar mijn kat "Georgie" slaagde erin om een volgroeide, doodgrijze eekhoorn naar huis te brengen en het lijk in onze keuken achter te laten, en dan op een later tijdstip date bracht een 6-7 inch levende goudvis mee naar huis die ze alleen uit een tuinvijver kon hebben gestolen. Ik besefte pas dat de vis nog leefde toen ik hem ging ophalen met het oog op het weggooien ervan, en toen hij in mijn handen klapte, sprong ik bijna zes voet in de lucht. Snel denkend zette ik de vis in een grote tupperware-bak met water en belde ik het plaatselijke opvangcentrum. Het duurde niet lang voordat ik deze nogal beschadigde vis aan het besturen was, hoewel ik helaas later te horen kreeg dat het niet te wijten was aan de ernst van de schade die mijn knaller had toegebracht. Ik weet nog steeds niet waar "Georgie" de arme vis op aarde heeft gevangen. Wat echt verbazingwekkend was, was dat we niet eens een kattenflap hadden, dat Georgie door ons raam was gesprongen om haar trofeeën mee naar huis te nemen.

Reggie (dichtstbijzijnde)

"Reggie"

Nu hebben we ook een gitzwart kat genaamd "Reggie", en hij is een echt karakter met een eetlust die ongelooflijk is voor een vrij slanke katachtige. Heel toevallig heeft een van onze buren een kat die precies het dubbele is van Reggie, en geen van beiden kan onze katten van elkaar onderscheiden.

Enkele maanden geleden zat onze vriend "Bartie" in zijn woonkamer toen zijn kat thuiskwam en prompt de hele inhoud van de kattenbak spotte voordat hij zich 's avonds op zijn schoot neerlegde. Bartie zei tegen zijn vriendin wat een enorme eetlust hun kat de laatste tijd had. Het duurde maar een uur of later ging Bartie naar hun slaapkamer en zag zijn eigenlijke zwarte kat bovenop hun kledingkast zitten, en realiseerde zich snel dat de kat die regelmatig al het kattenvoer had gegeten en op schoot zat, eigenlijk was onze kat Reggie. Om nog meer te benadelen, verwende Reggie ook thuis dagelijks minstens vier of vijf kommen voedsel, dus hoe hij in hemelsnaam niet erg zwaarlijvig is, heb ik geen idee.

zuigen

"Squish"

Onze derde kat is een kitten van vijf maanden oud genaamd "Squish", en ze is een echt klein karakter. Al brengt ze ons naar huis "geschenken" zoals woelmuizen, muizen etc. Een nieuw kitten introduceren bij onze bestaande katten was zeker niet gemakkelijk, maar op de een of andere manier kwam het uiteindelijk allemaal samen.

We wilden haar niet weglaten voordat ze minstens zes maanden oud was, maar ze had haar eigen ideeën. Zodra ze onze bestaande katten had gepest om haar te accepteren (geen gemakkelijke taak omdat ze de eerste maand sisten en haar vegen telkens ze bij hen kwam), begon ze prompt haar nieuwe mentors overal te volgen, ook buiten en overal in de wereld. aangrenzende velden. Ik vermoed dat ze "haar de touwtjes in handen hebben", en wanneer ze een dag lang vermist is, heb ik hoog en laag gezocht naar haar mening dat iemand haar heeft moeten stelen.

Squish overtuigde onze katten ervan zeer snel dat ze deel uitmaakte van het team, en zelfs als ze haar probeerden te sissen of aan te vallen, zou ze er niets van hebben en echt niet "de hint" nemen, maar ze sprong erop, achtervolgde hen door het hele huis, sloeg hun benen onder hen uit en verplichtte hen over het algemeen om van haar te houden. In ons geval was haar werk gemakkelijk, en ze behandelde me al snel als haar "moeder", en maakte er een punt van om vrijwel elke springer die ik droeg te zogen en op mijn kussen te slapen.

Nu verdwijnen ze alle drie tegelijk, vaak de hele dag niet te zien. Ik zou echt graag willen weten waar ze naartoe gaan, of een verborgen camera op een van hen planten, omdat ik me kan voorstellen dat hun avonturen behoorlijk verhelderend zouden zijn.

"Vlekken"

In Tenerife had ik een Siamese kat genaamd "Smudge". Hij was een lieveling, maar ik vraag me echt af waar hij naartoe ging, elke keer als hij het appartement verliet waar ik woonde met mijn vriend "Bard of Ely".

Smudge doorliep een echt gekke fase van het naar huis brengen van Barbie-type poppen zonder kleren aan, en op een gegeven moment bracht zelfs een "My Little Pony" -speeltje mee naar huis. Hij zou er uren mee spelen, maar geen van beiden had enig idee waar deze poppen waren gestolen. We hadden net visioenen van een arm kind dat overal op zoek was naar hun verdwenen poppen.

Helaas op de dag dat ik Tenerife verliet en terugkeerde naar Guernsey, was Steve (Bard) van plan om beide van mijn Canadezen te adopteren, maar Smudge werd op dezelfde dag dood aangetroffen. We waren allebei erg overstuur omdat hij zo'n karakter was, maar gelukkig heeft Steve nog steeds mijn vroegere kat "Tiggy" bij hem in Tenerife wonen tot enkele jaren later.

"Elf"

Vele jaren geleden had mijn familie een grote butch kat genaamd "Pixie" van alle dingen. Hij was geweldig en meer een kleine hond dan een kat. Hij leek eigenlijk vrijwel identiek aan "Ronnie" mijn huidige kat aan het begin van deze hub.

Pixie wist op een dag na een routineuze vaccinatie buiten de chirurgie van zijn dierenartsen te ontsnappen. De dierenartsen waren een goede paar mijl (of 20 minuten rijden met de auto) van waar we woonden, dus het is onnodig om te zeggen dat we ons zorgen maakten over het feit dat hij hoog en laag had gejaagd zonder succes. Na drie dagen vermist te zijn en alleen naar de dierenartsen in een afgesloten kartonnen doos gebracht te zijn, keerde Pixie terug naar ons huis op de varkensstallen in onze tuin. Tot op de dag van vandaag hebben we geen idee hoe hij zijn weg naar huis vond, en wat meer was, hij had zelfs geen honger, gewoon blij ons te zien.

Diezelfde kat zou graag met mijn vader en moeder naar de boot reizen in de auto en over het Engelse kanaal tussen Guernsey, Jersey enz. In de bunks naar beneden sluipen. Eenmaal terug op het land ging hij tevreden in de auto zitten voor de reis terug naar huis. Zijn capriolen waren zo indrukwekkend dat mijn stiefvader, een gepensioneerde brandweercommandant, hem de bijnaam 'Black Dog' gaf en deze kat later een personage werd in een van de romans die hij heeft geschreven sinds zijn pensionering ('Rough Sea Justice' door James Cassaday ).

De Mangy Tortoisehell

Enkele maanden geleden vonden we een zeer schurend uitziende tortoisehell-kat op ons vismeer. Ik heb medelijden met dit verfomfaaide, zwakke kleine poesje dat we haar thuisbrachten en plaatsten haar op een deken voor onze kachel, samen met voedsel en water. Onze andere katten hadden geen ooglid en accepteerden haar meteen.

Ik stuurde mijn man Richard een rondleiding door de buurt met de vraag of iemand een kat had verloren. Ik heb zelfs plaatselijke hulpverleningscentra gebeld om te zien of er één als vermist was opgegeven.

Het bleek dat de kat lokaal leefde en jarenlang rond ons meer had gejaagd, vaak wekenlang vermist. Ze was nu meer dan 16 jaar oud en een beetje seniel, vandaar dat ze was verdwaald in het meer. We brachten haar snel terug naar haar eigenaars, die duidelijk grote dierenliefhebbers waren, en ze zeiden dat ze dit vaak doet, maar meestal alleen opduikt. Blijkbaar sterven sommige gewoontes hard!

The Neighbor's Cat

Buren van ons hebben een kat geadopteerd die simpelweg 'bij hen is ingetrokken'. De reden was dat de kinderen van de voormalige eigenaars de kat achteloos achtervolgden en zelfs haar snorharen af en toe afhielden (wat je ongetwijfeld weet is een essentieel hulpmiddel voor een kat als het niet is om vast te raken in krappe ruimtes).

Nadat ze genoeg had gehad, vond ze de mensen die tegenover elkaar woonden veel "kattenvriendelijker", en zelfs de nieuwe kinderen waren goed met dieren. Ze woont nu fulltime bij hen en loopt een mijl als ze haar vorige eigenaars ziet, ook al hebben ze geprobeerd om eten uit te zetten om haar terug te lokken.

Diezelfde kat kwam op een avond voor de deur aan, nog voordat ze 'verhuisde'. Ze had een leeg blik kattenvoer op haar hoofd geklemd en was drijfnat van de stortbui van regen die we die avond hadden meegemaakt. Ik bracht haar snel naar binnen en verwijderde het aanstootgevende blik en droogde haar vervolgens voorzichtig af met een handdoek. Ze vertrok snel en we zagen haar een paar weken voordat ze van eigenaar veranderde. De voormalige eigenaars leken eigenlijk helemaal niet te veel last van haar te hebben, en zelfs toen we hen één keer hadden verteld dat we een kat hadden gehoord die vergelijkbaar was met de hune die op de nabijgelegen weg was overreden, haalde de vrouw eenvoudig haar schouders op en zei:, "nou ik heb haar vandaag niet gezien". We waren behoorlijk geschrokken en konden ons echt niet om het gebrek aan bezorgdheid heen brengen. Het was geen verrassing om een paar weken later te ontdekken dat de kat was verhuisd naar het huis van de buren en dat we snel een van haar volgende nestjes kittens adopteerden (Squish). Als verantwoordelijke eigenaren hebben ze haar daarna laten steriliseren en ze leeft nog steeds graag om ons heen vandaag.

Na mijn adivice hebben de nieuwe eigenaars haar gechipt om te voorkomen dat de voormalige eigenaars aanspraak op haar maakten, wat verschrikkelijk zou zijn geweest voor de toekomst van de kat.

Het was duidelijk dat ze wist waar ze een keer buiten haar oorspronkelijke huis moest gaan!

Ronnie en Reggie

Toen onze oorspronkelijke twee alleen maar jonge katten waren, liepen we met een paar vrienden naar een van onze lokale pubs. Het was niet meer dan een kwart mijl voordat we miauwen achter ons hoorden. Toen we onze fakkels door de landweg lieten zien, merkten we dat de katten ons waren gevolgd. We probeerden alle vier tevergeefs om de katten zonder succes te vangen en uiteindelijk liepen ze een veld in waar we gedwongen werden hen te verlaten (de katten, niet de vrienden).

Een paar uur later en thuis waren de poezen nog steeds niet naar huis teruggekeerd. Inmiddels maakten we ons allemaal zorgen, dus mijn man Richard ging op zoek naar hen. Uiteindelijk ging hij terug naar het veld waar we ze voor het laatst hadden gezien, en inderdaad, ze wachtten allebei op een van ons om ze op te halen. Toen Richard hen eenmaal noemde, volgden ze hem gelukkig weer naar huis.

Ronnie en Reggie's Visit to the Pub.

Op een avond besloot Richard om naar de plaatselijke hotelbar te gaan voor een drankje in de avond. Nadat hij driekwart van de weg was gemaakt, en nu op de kustweg, kwam hij bij het hotel aan om te beseffen dat de twee katten bij hem waren. De eigenaar van het hotel nodigde Richard uit, maar Richard wees erop dat hij de twee katten bij zich had. De eigenaar stelde heel vriendelijk voor om Richard met hem mee naar de bar van het hotel te brengen, en dat deed hij ook.

Ronnie en Reggie krulden zich comfortabel op een van de beklede stoelen in de bar en werden de komende twee uur geaaid door alle gasten. Toen Richard vertrok, riep hij gewoon de katten en volgden hem graag helemaal terug naar huis, stopten bij stoepranden en wachtten op auto's om hen uit te nodigen de wegen over te steken, waarop ze Richard vol vertrouwen volgden. Ze kwamen allemaal veilig thuis en waren niet slechter voor hun avontuur.

Ronnie ligt in de wacht.

Nog een nacht ging Richard naar de kroeg en Ronnie volgde hem tot aan een nabijgelegen vervallen kas. Richard liep de rest van de weg naar de kroeg om te voorkomen dat Ronnie hem zou volgen. Het duurde een paar uur later dat Richard in het donker naar huis liep toen hij dezelfde vervallen kas passeerde. Plots landde Ronnie uit het niets op zijn schouder. Het was duidelijk dat Ronnie al die tijd had gewacht totdat Richard terugkeerde en de site sindsdien niet meer had verlaten.

zuigen

Het meer

We gaan vaak naar ons vismeer en zien Ronnie en Reggie daar op de bank zitten kijken naar het landschap, of ze kiezen ervoor om op onze schouders te landen terwijl we ontspannen op de bank zitten, en ons meestal de stuipen op het lijf jagen in de werkwijze. We krijgen ook veel "geschenken" van dode, halflevende of heel levende konijnen die voor onze deur achtergelaten zijn. Degenen die we kunnen redden, redden we en gaan naar het lokale dierenasiel voor dierenartsenzorg, helaas halen velen het nooit, maar we doen ons best. Onze katten leven duidelijk een verbazingwekkend leven vol met avonturen en mysteries waar we het meest over kunnen raden, maar de waarheid wordt verteld dat we hen liefhebben tot de dood en niet zonder hen zouden zijn. Ik vermoed dat het niet al te lang zal duren voordat de jonge "Squish" de geneugten van ons vismeer ontdekt en de konijnenjacht ook als een hobby begint te ontdekken!

En dus…..

Duidelijk zorg voor je kat of kitten is niet gemakkelijk, omdat het zo moeilijk is om ze fulltime te monitoren, en daarom vind ik dat microchips erg belangrijk zijn als je je kat niet helemaal wilt verliezen.

De avonturen die ze moeten hebben, zijn geweldig om te volgen, en toch onmogelijk te bereiken zonder een camera aan je huisdier te bevestigen, waarvan ik betwijfel of ze lang op me blijven zitten als je katten iets van mij zijn!

Ik zou graag horen waar je denkt dat je katten gaan wanneer ze spelen, of als je hun geheim hebt ontdekt, plaats het hieronder.