De lelijke waarheid over het klonen van je hond

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Het eerste succesvolle hondenklonen vond plaats in 2005 toen Snuppy, een Afghaanse windhondpuppy, werd gemaakt op basis van de oorhuid van een hond genaamd Tai. De pup werd een van de meest verbazingwekkende 'uitvindingen' van het jaar genoemdTijd tijdschrift.

Vanwege verschillen in hun voortplantingsproces zijn honden moeilijker te klonen dan andere zoogdieren, maar de wetenschap is aanzienlijk gevorderd sinds Snuppy ter wereld kwam.

Deze opmerkelijke technologie heeft echter een prijs die de prijs van $ 50.000 overstijgt tot ethisch territorium. Het klonen van een hond vereist veel meer dan een paar levende cellen van de donor. Om Snuppy te maken - en een tweede puppy gemaakt van Tai's donorcellen die kort na de geboorte stierven - werden 1000 embryo's en 123 surrogaathonden gebruikt, en sommigen zouden kunnen zeggen, misbruikt.

Alexandra Horowitz, hoofd van het Canine Cognition Lab van Columbia University en auteur van het boek uit 2010Binnenkant van een hond: wat honden zien, ruiken en weten vertelde Smithsonian Magazine:

"Ik begrijp de impuls achter het proberen om je hond voor altijd te houden. Een van de grote droefheden over het leven met honden is dat de tijd dat we bij hen wonen zo kort is. Helaas moet je enorm veel over het proces over het hoofd zien - om nog maar te zwijgen over wat klonen eigenlijk is - om tevreden te zijn met de resultaten."

Related Post: Waarom het verliezen van een hond kan nog pijnlijker zijn dan de dood van een geliefde

Het proces van klonen omvat het leeghalen van niet bevruchte eieren direct uit de eileiders van een niet-verwante hond. Hoewel het proces geen blijvend letsel veroorzaakt, is het nogal invasief. De kern - die al het genetische materiaal bevat - wordt handmatig uit de eieren verwijderd in een laboratorium.

Een van de gekweekte somatische donorcellen van de hond die wordt gekloond, wordt vervolgens in de "onbeschreven lei" -eieren gebracht en vervangt het genetische materiaal door die van de donor. Een "elektrische burst" wordt toegepast op de nieuwe embryo's om het materiaal samen te smelten en de celdeling op gang te brengen.

Na een paar dagen worden alle succesvolle embryo's chirurgisch ingeplant in nog een andere hond - de draagmoeder. Deze honden worden behandeld met hormonen en soms gemaakt om te "paren" met vasectomized reuen om hun lichaam te helpen om zich te gedragen zoals ze zouden doen met een natuurlijke zwangerschap. Succesvolle surrogaat honden moeders gaan vaak door met het dragen van andere gekloonde zwangerschappen.

Om de kans op het maken van een overlevende kloon te vergroten, worden verschillende surrogaten geïnsemineerd. In het geval van Tai werden 1000 embryo's geïmplanteerd in 123 honden met slechts twee levendgeborenen als gevolg. Eén puppy stierf aan longontsteking dagen na de geboorte en de andere was Snuppy, die 10 jaar leefde voordat hij bezweek aan dezelfde kanker die Tai op zijn twaalfde doodde.

Het slagingspercentage is gestegen tot ongeveer 20%, maar voorstanders van dieren beweren dat de ethische prijs nog steeds te hoog is. Bio-ethicus Jessica Pierce schreef in de New York Times dat de klonenindustrie "een hele hondenonderklasse heeft geproduceerd die grotendeels onzichtbaar blijft voor ons, maar waarvan het lichaam als een biologisch substraat dient."

Wetenschappers van klonen beweren dat het proces kan worden gebruikt voor meer dan alleen het opnieuw creëren van de geliefde huisdieren van nabestaanden. Klonen kan bijvoorbeeld worden gebruikt om veel genetisch identieke honden te creëren voor onderzoek of om zeldzame en wenselijke eigenschappen in buitengewone diensthonden te behouden.

Misschien is het meest dubieuze aspect van het klonen van ethiek de manier waarop deze honden worden aangeboden aan kwetsbare ouders van huisdieren. Door eeuwen van selectief fokken van honden voor specifieke kenmerken, hebben veel mensen de misvatting dat genetische make-up de enige belangrijke factor is bij het bepalen van hun persoonlijkheid.

"In zekere zin zijn bedrijven die klonen op deze onwetendheid aan het prooien, als je wilt, over wat er feitelijk wetenschappelijk gebeurt," zegt Pierce. "En dat is jammer. Onethisch."

Zelfs bedrijfsnamen zoals "PerPETuate, Inc." suggereren een bovennatuurlijk vermogen om een geliefd huisdier voor altijd in leven te houden. In werkelijkheid is een kloon gewoon een genetische replica, niet ons eigenlijke huisdier.

"Er kunnen enkele rastendensen zijn, en er zijn zeker neigingen die een genoom zal gebruiken die een gekloonde hond misschien leuker maakt dan een andere niet-genetisch vergelijkbare hond om iets te doen," zegt Horowitz. "Maar alles wat belangrijk is voor ons over de persoonlijkheid van een hond zit niet in die genen. Alles zit in de interactie van dat genoom met de omgeving, vanaf het moment dat ze in de baarmoeder zitten, net als bij mensen."

In werkelijkheid worden honden gevormd door hun genetica en hun ervaringen. Aangezien we nooit kunnen hopen dat we exact dezelfde omstandigheden hebben gecreëerd die onze geliefde huisdieren hebben voortgebracht, kan een "kloon" ons niets meer geven dan een hond die er soortgelijk uitziet.

Zelfs Barbara Streisand, die vorige maand aankondigde dat twee van haar drie honden waren gekloond uit cellen van haar Coton de Tulear, geeft Samantha die afgelopen mei stierf toe.

"Elke pup is uniek en heeft haar eigen persoonlijkheid," schrijft Streisand in de New York Times. "Je kunt het uiterlijk van een hond klonen, maar je kunt de ziel niet klonen."

H / T naar Smithsonian.com

Wil je een gezondere en gelukkiger hond? Word lid van onze e-maillijst en we doneren 1 maaltijd aan een hondenhok in nood!

Tags: hondenklonen, huisdierverlies, wetenschap