Sociaal gedrag van wilde en gedomesticeerde paarden

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Een veelzijdig sociaal systeem

Paarden, zoals de meeste soorten hoefdieren, zijn zeer sociale dieren. Onder wilde omstandigheden of zelfs in de wei leven de paarden in groepen die harems of banden worden genoemd. In het wild bestaat een harem meestal uit een tot zes hengsten, meerdere merries en de nakomelingen van de merrie die tot vijf jaar oud zijn. Harems zijn niet beperkt tot een bepaald geografisch gebied, omdat ze meestal continu reizen op zoek naar voedsel en water. De grootte van de harem kan variëren van twee tot eenentwintig paarden, waarbij meerdere hengstharen meestal groter zijn dan hengsten met één hengst. In het midden van de harem bevinden zich de merries zelf, die samen blijven zelfs als de hengst sterft of de kudde verlaat. Eén hengst, de hoogste hengst van de harem, doet het meeste (zo niet alle) fokken en dient om de kudde te beschermen tegen bedreigingen. Dit wil echter niet zeggen dat de hengst altijd het hoogstgeplaatste paard in de kudde is, omdat oudere merries even gemakkelijk de meest dominante positie kunnen innemen. Zoals te verwachten, neigen de nakomelingen van dominante merries later ook in het hoger wordende individuen in hun kuddes te worden. Dit is indicatief voor zowel genetische als ervaringscomponenten in het kuddehiërarchiesysteem.

Relaties tussen harem-leden zijn veelzijdig en afhankelijk van meerdere factoren. De kuddehiërarchie lijkt lineair te zijn en geassocieerd met leeftijd of het vermogen om te overleven in uitdagende situaties; het is niet noodzakelijkerwijs gebaseerd op lengte, gewicht, geslacht of tijd binnen de harem, zoals veel mensen veronderstellen. De status binnen een kudde hangt ook af van de leeftijden en geslachten van de andere leden; hoe meer leden en hoe meer leden binnen elke leeftijd en geslachtsgroep, hoe minder waarschijnlijk een dominantiehiërarchie zal plaatsvinden. Dit is uiterst belangrijk om te overwegen bij het stallen van paarden, omdat aandacht voor management vereist is bij het samen huisvesten van paarden of het introduceren van nieuwe paarden in een reeds gevestigde groep.

De rangen

De dominante hengst heeft de eerste prioriteit bij merries in de hitte, is vaak degene die een merrieveulen of hengstveulen uit de harem haalt en is meestal degene die merries van andere harems steelt. Tenzij ze zwanger worden, hebben merries eenentwintig cycli gedurende de lente en de zomer. De meeste merries en hengstveulens die in de harem worden geboren, blijven bij de groep totdat ze geslachtsrijp zijn (gewoonlijk ongeveer twee jaar), tegen die tijd, waarmee de hoogste hengst ze uit de kudde jaagt. Zelfs veulens en merrieveulens die niet uit de kudde worden verwijderd, zullen meestal op hun vijfde (wanneer ze sociaal volwassen zijn) alleen weggaan om zich bij andere harems aan te sluiten of te stichten. Merries die hun oorspronkelijke harem niet verlaten, hebben meestal minder nakomelingen. Dit zijn allemaal effectieve methoden waarmee de natuur inteelt tegengaat.

Jonge hengsten die uit hun oorspronkelijke kuddes zijn gehaald, kunnen een paar maanden alleen blijven voordat ze zich bij andere solo-mannetjes voegen, en zo "bachelor" -kuddes vormen. Het meest dominante individu van deze bachelor hengsten is meestal de eerste die een merrie verkrijgt en een harem begint, waarna deze cyclus verder gaat met de andere hengsten. Jonge merries die pas na hun kudde worden achtervolgd, kunnen ervoor kiezen tijdelijk lid te worden van een bachelor kudde voor bescherming, maar worden ook vaak samengevoegd met andere, meer gevestigde harems van hun dominante hengst. Afgezien van de "bachelor-fase", zijn hengsten zelden alleen; als dit gebeurt, is de hengst meestal te oud of anders ongeschikt om lid te worden of een harem te onderhouden.

Terwijl de rangorde van hengsten voornamelijk is gebaseerd op hun toegang tot merries en merrieveulens, wordt rangorde onder merries meestal bepaald door welke merries de kudde naar hulpbronnen kunnen leiden of de kuddebescherming kunnen bieden. Wanneer een harem als eenheid beweegt, leidt het dominante wijfje vaak vooraan, terwijl de dominante hengst vlak achter de kudde volgt om ervoor te zorgen dat al zijn merries en veulens het bijhouden. Omdat harems voornamelijk uit vrouwen bestaan, zijn het de vrouwtjes die beslissen of ze de harem verlaten of erbij blijven; dit is meestal gebaseerd op factoren zoals het aantal en de kwaliteit van hengsten en de hoeveelheid beschikbare middelen. Dominante vrouwtjes kunnen effectief de verzorging van de veulens van minder dominante vrouwtjes verstoren; dit kan een variant zijn van 'survival of the fittest', omdat de veulens van meer dominante merries meer kans hebben om te overleven als ze niet strijden om grondstoffen met de veulens van minder dominante merries. Zoals veel sociale kuddedieren, kunnen de merries "vriendschappen" vormen en elkaar bij voorkeur verzorgen. Hoe meedogenloos een deel van dit gedrag ook mag lijken, dit patroon is typerend voor veel kuddesoorten; hiërarchie wordt voornamelijk bepaald door middel van lager geplaatste dieren die zich uitstrekken naar hoger geplaatste groepen, niet door de resultaten van vechten of doden.

De effecten van ranking zijn niet alleen tussen individuen, maar bestaan ook tussen hele kuddes zelf. Kuddes met meerdere hengsten zijn dominant over harems met slechts één hengst. Dit komt waarschijnlijk omdat lagere hengsten binnen een kudde het grootste deel van de gevechten uitvoeren die plaatsvinden tussen kuddes in een poging om merries voor zichzelf te stelen. Kuddes die een gebied bezetten of een grondstof gebruiken (zoals een watergat, graasgebied, enz.) Hebben de neiging om het voor lange tijd te behouden, waardoor andere harems wegblijven. Harems, evenals de individuele paarden daarin, volgen specifieke patronen van fecal markering als een vorm van communicatie.

Fokken en dracht

De drie fasen van seksueel gedrag bij paarden zijn verkering, paringsgedrag en gedrag na de paring. Tijdens de verkering zal de hengst een merrie naderen in oestrus (of hitte), steigerende, snuivende, nuzzling en haar verzorgen terwijl hij vaak de flehmen-respons vertoont (het hoofd ophouden, de bovenlip krullen, en door de neusgaten inademen) om verder te gaan haar hormonale status bepalen. Als de merrie zich nog niet in de ontvangende fase bevindt, kan ze piepen, schoppen of wegrennen om de hengst te laten zien dat ze nog niet klaar is om gefokt te worden. Ovulatie treedt meestal 36 uur vóór het einde van de oestrus op, waardoor het gedrag van de eierstokken begint af te nemen. Wanneer de merrie klaar is, zal ze stilstaan met haar achterhand naar de hengst toe, haar staart laten afwijken, urineren, "knipogen" met haar vulva en de hengst toelaten haar te beklimmen. Onder natuurlijke omstandigheden op de weide kan fokken 100% succes behalen bij het impregneren van merries, terwijl gecontroleerd fokken met de hand slechts 50-60% slagingspercentages kan behalen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de toegenomen bekendheid tussen de paarden, hogere vruchtbaarheid als gevolg van langere vrijage en verminderde agressie.

De dracht bij paarden duurt meestal 315 tot 365 dagen, waarbij 340 dagen het gemiddelde zijn. Elementen die de lengte van de zwangerschap bepalen, zijn de voedingsstatus, de tijd van het jaar (korter als ze in de late zomer worden gefokt) en geslacht (iets langer als het veulen mannelijk is). Merries leveren bijna altijd 's nachts, zelfs als ze voorzien zijn van constant kunstlicht. Na de bevalling wordt de binding tussen de merrie en het veulen onmiddellijk gelegd. Het paard is een prooidier, dus het veulen leert binnen een paar uur na zijn geboorte te staan en te lopen. Verzorging wordt instinctief geïnitieerd door het veulen en gestopt door de merrie.

Fasen en symptomen van de monsterlijke cyclus van een merrie

	Fase van Cyclus	symptomen	Betekenis
Vroeg (dagen 1-3)	Gemengde signalen; kan piepen, hurken, de staart optillen en urine spuiten, maar een hengst niet toestaan op te lopen.	Mare wil hengst interesseren en exciteren, maar zal hem nog niet toestaan te broeden vanwege een gebrek aan ovulatie.
Vol (dagen 4 en 5)	Geeft alle signalen (piepen, hurken, hefstaart, spuiten) en zorgt ervoor dat een hengst kan klimmen.	Het ei is op of nadert de eisprong. Merrie zal zich voortplanten, omdat in dit stadium het sperma in de baarmoederhoorn (en) de kans op bevruchting vergroot.
Late (dagen 6 en 7)	Gemengde signalen, net als vroege hitte. Sommigen staan nog steeds toe dat een hengst kan klimmen, andere niet.	Gedrag kan al dan niet toestaan dat bevruchting plaatsvindt, omdat dit mogelijk is binnen enkele uren na de eisprong, maar in dit stadium minder waarschijnlijk is.
Anestrus (niet in hitte)	Zoekt geen interactie met hengst. Als de hengst nadert, kunnen sommige merries agressief handelen.	Periode van seksuele inactiviteit. Als er conceptie optreedt, verandert het baarmoederkanaal zijn chemische en fysieke omgeving om een foetus te ondersteunen.

Algemene stadia, typische symptomen en conceptuele significantie van de oestrische cyclus van een normale merrie.

Vroege leven

In de eerste paar maanden van hun leven zijn veulens volledig afhankelijk van hun moeder en hebben ze minimale interactie met de andere paarden in de harem. Na ongeveer twee maanden begint het happen (kauwen van de tanden). Snapping is een gezichtsuitdrukking waarbij de lippen worden ingetrokken en de tanden aan elkaar worden geklemd. Het wordt door veulens getoond aan volwassen paarden, vooral hengsten. Zijn functie kan zijn om agressie van volwassenen te verminderen, een manier om te zeggen: "Ik ben maar een baby, schaad me niet." Het wordt ook mogelijk verklaard als ontheemd verpleeggedrag (luchtverpleging). Snapping pieken op twee maanden oud, vervolgens gestaag daalt. Dit gedrag is niet hetzelfde als smakken; smakken is een agressieve dreiging waarbij de oren worden teruggelegd, de mond open is en de lippen smakken, maar de lippen worden niet teruggetrokken.

Op ongeveer drie maanden oud komen veulens de socialisatieperiode binnen. Tot die tijd is spelen meestal solitair. Op dit moment beginnen veulens met het verkennen en spelen met andere veulens. Er zijn geslachtsverschillen in het spel; hengstveulens spelen vaker dan merrieveulens en spelen tussen veulens zijn anders dan spelen tussen merrieveulens. Colts richt zich meer op vechten en opgaan tijdens het spelen, terwijl merrie's zich meer richten op racen en elkaar verzorgen. Fillies verzorgen zowel merrieveulens als veulens, terwijl veulens alleen merries verzorgen. Dit is geïnterpreteerd als een waarschijnlijke praktijk voor toekomstig verkeringsgedrag. Spelen is een belangrijke sociale ervaring voor normale sociale ontwikkeling en interactie in het volwassen leven. Na ongeveer vier maanden oud beginnen veulens meer onafhankelijke persoonlijkheden te ontwikkelen en besteden ze meer tijd aan het vertonen van volwassen gedrag, zoals grazen en staan in rust.

Jonge paarden vertonen snappend ("tand-kauwend") gedrag in de aanwezigheid van een ouder paard.

Het belang van beweging voor het paard

Vrij bewegen is een belangrijke factor in de ontwikkeling van jonge paarden. Veel gedragsproblemen bij tamme paarden worden vaak geassocieerd met opsluiting; ze zijn niet geëvolueerd om de hele dag in kraampjes of kleine paddocks te staan. Vaak opsluitingsgerelateerd gedrag omvat fokken agressie, hout kauwen, cribbing, pica, kraam lopen, weven, handtastelijkheden en zelfverminking. Deze gedragingen kunnen vaak worden voorkomen door voldoende opkomsttijd en fysieke activiteit te krijgen; echter, deze gedragingen zijn vaak een hoofdpijn om te keren of te beheren zodra ze zijn gevestigd. Onder wilde omstandigheden brengen paarden ten minste 60% van hun dag foerageerend en verkennend door en zullen ze veel kleine maaltijden per dag eten. Over het algemeen wordt de rest van de tijd van een paard besteed aan rusten, deelnemen aan sociale activiteiten met andere leden van de kudde en mensen betoveren met hun schoonheid en vrije geest. Voor veterinaire professionals die meer informatie willen over het sociale gedrag van paarden en hoe die kennis op hun praktijk kan worden toegepast, is Equine Behavior: A Guide for Veterinarians and Equine Scientists een uitstekende bron van meer gedetailleerde informatie.

Bronnen / extra literatuur

• Sociaal gedrag van paarden - Gedrag - Veterinaire handleiding Merck Meer informatie over het veterinaire onderwerp van Sociaal Gedrag van Paarden. Zoek specifieke details over dit onderwerp en aanverwante onderwerpen uit de dierenartshandleiding van Merck.
• Normaal sociaal gedrag bij paarden - Paardeneigenaren - Merck Veterinary Manual Meer informatie over het veterinaire onderwerp Normaal sociaal gedrag bij paarden. Zoek specifieke details over dit onderwerp en aanverwante onderwerpen uit de dierenartshandleiding van Merck.
• Gedragsproblemen bij paarden Meer informatie over het veterinaire onderwerp Gedragsproblemen bij paarden.

Equine Behavior Quiz

bekijk quizstatistieken