Logo nl.existencebirds.com

De wetenschap achter Cute Aggression: Waarom we aanbiddelijke wezens willen knijpen

De wetenschap achter Cute Aggression: Waarom we aanbiddelijke wezens willen knijpen
De wetenschap achter Cute Aggression: Waarom we aanbiddelijke wezens willen knijpen

Roxanne Bryan | Editor | E-mail

Video: De wetenschap achter Cute Aggression: Waarom we aanbiddelijke wezens willen knijpen

Video: De wetenschap achter Cute Aggression: Waarom we aanbiddelijke wezens willen knijpen
Video: Entrevista al diablo por un exorcista Domenico Mondrone Audiolibro Completo - YouTube 2024, April
Anonim

Heb je ooit naar je hond gekeken en gedacht: "Je bent zo schattig, ik zou het gewoon kunnen knijpen u!"? Je bent zeker niet de enige! De wens om de wangen van een baby te knijpen of het oor van een schattig jong te bijten zijn voorbeelden van een fenomeen dat bekend staat als schattige agressie. Recent onderzoek suggereert dat dit verlangen naar ruig liefhebben niet alleen normaal is, maar ook een evolutionair doel dient.

Image
Image

Katherine Stavropoulos, een erkend klinisch psycholoog met een achtergrond in de neurowetenschappen, hoorde voor het eerst de term 'schattige agressie' toen ze in 2015 een onderzoeksrapport van een team Yale University psychologen las.

"De onderzoekers van Yale ontdekten in eerste instantie dat mensen meldden dat ze leuke agressie meer ervoeren als reactie op baby-dieren versus volwassen dieren," zei Stavropoulos. "Maar zelfs daarbuiten meldden mensen dat ze meer leuke agressie ervoeren als reactie op menselijke baby's die digitaal waren verbeterd om er meer infantiel en dus 'leuker' uit te zien, door functies als hun ogen, wangen en voorhoofden te vergroten. '

Ze begon zich af te vragen of er een neurale component aan het fenomeen was. Zou er een patroon van activiteit in het brein kunnen zijn waardoor mensen verlangens ervaren om aanbiddelijke wezens te persen, te verpletteren of bijten? En zo ja, welk doel zou het kunnen dienen?
Ze begon zich af te vragen of er een neurale component aan het fenomeen was. Zou er een patroon van activiteit in het brein kunnen zijn waardoor mensen verlangens ervaren om aanbiddelijke wezens te persen, te verpletteren of bijten? En zo ja, welk doel zou het kunnen dienen?

Stavropoulos wierf 54 deelnemers aan het onderzoek en plaatste elektrodenkappen. Vervolgens werden ze vier blokken van 32 foto's getoond, verdeeld in categorieën:

  • Leuke (verbeterde) baby's
  • Minder schattige (niet-verbeterde) baby's
  • Leuke (baby) dieren
  • Minder schattige (volwassen) dieren

De deelnemers bekeken elk blok en beoordeelden vervolgens hoeveel ze het eens waren met een reeks uitspraken van een schaal van 1 tot 10. Ze beoordeelden ook hoe overweldigd ze voelden na het zien van de foto's ("Ik kan het niet aan!" En "Ik kan niet uitstaan!) en of ze "voor de honden" wilden zorgen ("Ik wil het houden!" en "Ik wil het beschermen!").

Op basis van hun neurale activiteit concludeerde Stavropoulos dat zowel het beloningssysteem als het emotiesysteem van de hersenen betrokken zijn wanneer we leuke agressie ervaren.
Op basis van hun neurale activiteit concludeerde Stavropoulos dat zowel het beloningssysteem als het emotiesysteem van de hersenen betrokken zijn wanneer we leuke agressie ervaren.

"Er was een bijzonder sterke correlatie tussen waarderingen van schattige agressie ten opzichte van schattige dieren en de respons van beloning in de hersenen op schattige dieren," zei Stavropoulos. "Dit is een spannende bevinding, omdat het onze oorspronkelijke hypothese bevestigt dat het beloningssysteem betrokken is bij de ervaringen van mensen met schattige agressie."

Het beloningssysteem van de hersenen gaat over motivatie, zoals gevoelens van willen en genot. Bovendien lijkt het niveau van schattige agressie dat een persoon voelt te zijn gekoppeld aan hoe overweldigd ze zich voelen.

"In wezen, voor mensen die de neiging hebben om het gevoel te ervaren van 'niet in staat zijn om te nemen hoe schattig iets is', gebeurt leuke agressie, 'zei Stavropoulos. "Onze studie lijkt het idee te onderstrepen dat schattige agressie de manier is van de hersenen om ons terug te brengen door onze gevoelens van overweldiging te bemiddelen."

Vreemd genoeg is dit misschien een evolutionaire aanpassing om ervoor te zorgen dat mensen kunnen zorgen voor belachelijk schattige wezens zoals hun eigen kinderen.
Vreemd genoeg is dit misschien een evolutionaire aanpassing om ervoor te zorgen dat mensen kunnen zorgen voor belachelijk schattige wezens zoals hun eigen kinderen.

"Bijvoorbeeld, als je merkt dat je onbekwaam bent door hoe schattig een baby is - zo erg dat je er simpelweg niet voor kunt zorgen - gaat die baby verhongeren," zei Stavropoulos. "Leuke agressie kan dienen als een tempererend mechanisme dat ons in staat stelt om te functioneren en daadwerkelijk te zorgen voor iets dat we voor het eerst als overweldigend schattig kunnen ervaren."

In de toekomst hoopt Stavropoulos leuke agressie te onderzoeken in groepen zoals moeders met postpartumdepressie, mensen met een autismespectrumstoornis en deelnemers met en zonder baby's of huisdieren.
In de toekomst hoopt Stavropoulos leuke agressie te onderzoeken in groepen zoals moeders met postpartumdepressie, mensen met een autismespectrumstoornis en deelnemers met en zonder baby's of huisdieren.

"Ik denk dat als je een kind hebt en je kijkt naar foto's van schattige baby's, je misschien meer leuke agressie en sterkere neurale reacties vertoont," zei ze. "Hetzelfde kan gelden voor mensen die huisdieren hebben en op zoek zijn naar foto's van schattige puppy's of andere kleine dieren."

H / T naar Science Daily

Wil je een gezondere en gelukkiger hond? Word lid van onze e-maillijst en we doneren 1 maaltijd aan een hondenhok in nood!

Tags: baby's, hersenen, schattige agressie, evolutie, puppies, onderzoek, wetenschap

Aanbevolen: