Het herstellen van het verhongerde, verwaarloosde of misbruikte paard

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

De betekenis van paardenmisbruik, -wreedheid en -verwaarlozing

Het is moeilijk om de diepte van de omringende situatie te begrijpen die zo'n depressief, verwoest schepsel produceert, zoals een mishandeld paard. Weinig mensen begrijpen de ware definities van woorden zoals verwaarlozing, misbruik of wreedheid, en nog minder weten deze scenario's te identificeren en adequaat in te grijpen.

Verwaarlozing wordt gedefinieerd als het falen om de juiste voeding, water en onderdak te bieden, en kan ook het falen zijn om goede veterinaire zorg te bieden voor een paard dat ziek is of gewond is geraakt.

Misbruik en wreedheid omvat de opzettelijke handeling, nalatigheid of verwaarlozing die het mogelijk maakt om ongerechtvaardigde of onnodige fysieke pijn of lijden te veroorzaken; dit omvat, maar is niet beperkt tot, handelingen zoals:

• pak slaag
• storend
• hongerig
• opzettelijk een paard doen schrikken

In veel gevallen van mishandeling / verwaarlozing kan de verantwoordelijke persoon het eigendom van een paard ontkennen om verantwoordelijkheid en strafrechtelijke vervolging te voorkomen. Een eigenaar wordt echter gedefinieerd als elke persoon die zorgt voor, in bezit heeft, controleert of anderszins de voogdij en verantwoordelijkheid op zich neemt voor de verzorging van een paard.

Bij het ervaren van misbruik en verwaarlozing van gevallen in de veterinaire wereld, is het moeilijk voor te stellen wat iemand ertoe zou brengen zo'n grote ellende te veroorzaken bij een dier dat zo majestueus is als een paard. Naar schatting 100.000 paarden per jaar in de VS worden als ongewenst gecategoriseerd. Algemene onwetendheid of gebrek aan veeteeltvaardigheden is goed voor meer dan 50% van verwaarlozingsgevallen. In ideale situaties kunnen deze gevallen worden opgelost met de juiste opleiding en het dier kan later worden teruggebracht naar de oorspronkelijke eigenaar en een gezond leven leiden. Economische ontberingen kunnen echter verwaarlozing versnellen, vooral in gevallen waarin de paarden uitsluitend als gezelschapsdieren worden gehouden. Ziekte, verwonding of middelenmisbruik kunnen ertoe leiden dat eigenaren gedurende een lange periode compromissen sluiten met betrekking tot de kwaliteit van hun paarden. Apathie en luiheid van de eigenaar zullen bijna ongepaste zorg garanderen. In de worstcasescenario's kunnen personen die betrokken zijn bij huiselijk geweld het misbruik van een dier gebruiken als een strategie om een kind of echtgenoot te "straffen".

De rol van het veterinaire team en andere passende agentschappen

Wanneer het diergeneeskundig team een geval van mishandeling van paarden voorstelt, moet het zorgen voor een evaluatie, diagnose, prognose en elke behandeling of ondersteunende zorg die het dier nodig heeft. Dit kan het best worden toegediend onder leiding van een paardenarts. In gevallen waarin onderwijs het probleem kan oplossen, moet de dierenarts of de dierenarts klaar zijn om de rol van hoofdopleider op zich te nemen.

De melding van gevallen van verwaarlozing aan de autoriteiten moet worden gereserveerd voor daders die opzettelijk educatieve interventies negeren, of er helemaal niet in slagen de therapie te starten. Het melden van duidelijke verwaarlozing aan de autoriteiten zal vaak alleen dienen om verdere verwaarlozing of misbruik te voorkomen en kan verplicht zijn bij sommige overheidsinstanties. Voor de veterinaire professional kan het melden van "goede trouw" noodzakelijk zijn wanneer rapportage niet verplicht is. Er is een sterke samenhang gevonden tussen huiselijk geweld en dierenmishandeling; Als tijdens het beheer van een geval van mishandeling van paarden dat er sprake is van verdachte of voor de hand liggende omstandigheden blijkt, is het voor de dierenarts verplicht om dergelijke bevindingen aan de betreffende instantie te melden. Beroepsmedewerkers worden vaak opgeroepen om te getuigen als getuige-deskundigen bij het vervolgen van gevallen van dierenmishandeling of verweerzaken en zouden bereid moeten zijn om als zodanig te doen.

Verschillende instanties hebben verschillende rollen in het omgaan met gevallen van verwaarlozing. Onderzoeken worden meestal uitgevoerd door humane of dierenbeschermingsbureaus. Dierenbeheersingsambtenaren, sheriffs en afgevaardigden, lokale en rijkspolitie en gouvernementele dierenartsen kunnen ook onderzoek doen naar en dienst doen voor het afdwingen van bestaande wetten en voorschriften rond dierenmishandeling en -verwaarlozing. Wetshandhavingsinstanties maken zich ook zorgen over de volksgezondheid en veiligheid, en sociale diensten kunnen dus helpen bij gevallen van verwaarlozing als wordt vermoed dat het risico bestaat dat er sprake is van geweld, gezondheid of veiligheid van de mens.

Eerste beoordeling van verwaarloosde en misbruikte paarden

Bij de eerste beoordeling van de mishandelde of verwaarloosde patiënte is veiligheid de belangrijkste zorg voor het veterinaire team. Als de oorzaak voor misbruik of verwaarlozing onbekend is, en vooral als de vermoedelijke dader onstabiel of in het algemeen is, moet men voorzichtig zijn. Nooit inbreuk maken op privé-eigendom om een paard te helpen, omdat dit kan resulteren in strafrechtelijke vervolging, uw geloofwaardigheid in gevaar kan brengen en / of bestaande wettelijke maatregelen tegen de eigenaar kan schaden.

Het bijhouden van een logboek is handig en moet alle communicatie, bezoeken, datums en tijden en zowel positieve als negatieve objectieve waarnemingen registreren. Fotografeer indien mogelijk de omstandigheden van de faciliteit waarin de patiënt werd gevonden, inclusief schuren, vloeren, bodembedekking, voedsel- en waterbronnen, omstandigheden in de behuizing, sanitaire voorzieningen en andere omstandigheden die de gezondheid van het paard kunnen beïnvloeden.De geschiedenis in de weken van maanden voorafgaand aan de verwaarloosde patiënt moet worden verzameld bij de eigenaar; eigenaren kunnen echter informatie vervalsen om vervolging te voorkomen. Contact opnemen met de voederleverancier, hoefsmid of lokale dierenarts kan nuttiger zijn bij het vormen van een nauwkeurige tijdlijn van gebeurtenissen. Wanneer meerdere paarden betrokken zijn, moet elk paard zijn eigen geschreven record en foto's hebben voor nauwkeurige identificatie. Deze records moeten geslacht, ras, leeftijdskleur, speciale markeringen of merken en alle andere unieke kenmerken omvatten. Alle tekenen van ziekte en alle verwondingen, samen met hun locaties en ernst, moeten worden gedocumenteerd.

De conditie van het paard moet worden beoordeeld bij het eerste onderzoek en bij elke wekelijkse interval tijdens revalidatie. De conditie van het lichaam wordt vaak gescoord met de Henneke-methode onder veldomstandigheden. Deze methode maakt gebruik van visuele beoordeling en voelbare vetgebieden, met scores variërend van één tot negen. Een score van één wordt als "zeer slecht" beschouwd, zonder waarneming van vet, en een score van negen wordt als "extreem dik" beschouwd met uitpuilende vetafzettingen. Een score van vijf of zes is het meest wenselijk bij paarden. Hoewel harttrekbanden kunnen worden gebruikt om het gewicht van een paard te schatten, bieden weegschalen de meest nauwkeurige gewichtsmetingen. Ter plaatse moet de hoeveelheid en conditie van het voer beschikbaar voor het paard worden gedocumenteerd, inclusief planten op de weide. De aanwezigheid en fysieke conditie van andere dieren op het terrein moeten ook worden vastgelegd.

Bij het beoordelen van de gezondheid van paarden in verwaarlozingsgevallen, moet elk paard door een dierenarts worden beoordeeld met inachtneming van eventueel noodzakelijke diagnostische tests. Een lichamelijk onderzoek moet snel worden uitgevoerd, omdat de omstandigheden van uitgehongerde paarden zeer snel kunnen verslechteren. De symptomen van een uitgehongerd paard zijn:

• gedragsveranderingen
• gedeprimeerde reactiviteit op externe stimuli
• immuun compromis met een afname van het aantal circulerende lymfocyten
• aangetaste fagocytische reactie
• overmatig gewichtsverlies

Alle bovengenoemde symptomen zullen merkbaar worden binnen 1 tot 2 weken van voedingsachterstand. Parasitaire controleprogramma's moeten worden geëvalueerd. Als er geen is, moet er een worden gestart. De conditie van de tanden moet worden onderzocht, omdat het vermogen om voedsel effectief te kauwen essentieel is voor gewichtstoename tijdens het revalidatieproces. De conditie van de hoeven moet ook worden onderzocht en overwoekerde hoeven moeten met een liniaal worden gefotografeerd om de hoeflengte aan te tonen.

Als het dier sterft tijdens de revalidatie, moet een necropsie worden uitgevoerd, met speciale aandacht voor de atrofie van vetafzettingen in vet-, subcutane en abdominale depots. Spieratrofie en -verlies beginnen zich voor te doen na langdurige uithongering. Alle parasieten moeten worden geïdentificeerd en geregistreerd. Weefselmonsters van de lever, nieren, thymus, pancreas, darmen en lymfeklieren moeten voor histologie worden ingediend. Kankers zoals lymfoom en adenoom zijn vaak te herkennen aan necropsie.

Hongerige paarden, het refeeding-syndroom en voederschema's

Uitgehongerde paarden zijn depressief, met botten zo prominent dat het skelet te groot lijkt voor het paard, en de staart is altijd laag en onbeweeglijk. Het hoofd hangt laag en de oren reageren nauwelijks op geluiden om hen heen. De ogen zijn saai en het paard heeft geen interesse in interactie met paarden eromheen.

Tijdens de hongerdood verliezen paarden aanvankelijk alle koolhydraat- en vetvoorraden om aan hun energiebehoeften te voldoen. Dit is normaal voor elk gezond paard; koolhydraten en vet worden het eerst gebruikt voor energie en hersenfunctie, en worden vervolgens vervangen door voedingsstoffen die door het voedsel worden opgenomen. Deze cyclus is constant, zelfs in de slaap. Bij een uitgehongerd dier moet het lichaam echter, zodra de voorraden van koolhydraten en vet zijn verdwenen, overgaan op de afbraak van eiwitten om energie te verkrijgen. Hoewel eiwit aanwezig is in elk weefsel in het lichaam, zijn er geen echte voorraden van, zoals er zijn met koolhydraten en vet. Daarom moet een uitgehongerd paard het eiwit niet alleen uit zijn spieren gebruiken, maar ook uit vitale organen. Een uitgehongerd lichaam kan niet kiezen uit welke weefsels proteïne wordt omgezet. In de loop van de tijd wordt deze situatie gevaarlijk.

De oorzaken van vermagering bij paarden kunnen veelzijdig zijn. De meest voorkomende oorzaak is een gebrek aan kwantiteit en kwaliteit van voer met onvoldoende calorie-inname. Als voer in voldoende hoeveelheden wordt verstrekt, kan het een tekort aan voedingswaarde en balans vertonen. Tekorten in bepaalde vitaminen en mineralen, en ook het overmatig gebruik van supplementen, kunnen bijdragen aan emaciatie gedurende een lange periode. Primaire voederbronnen op het weiland nemen natuurlijk af tijdens de herfst- en wintermaanden, en vermagering kan het gevolg zijn als eigenaren geen aanvullende voedselbronnen leveren als compensatie voor deze seizoensafname.

Voedings malabsorptie wordt vaak geassocieerd met diarree van slechte voeding, parasieten en slechte tandheelkundige aandoeningen. Parasieten en tandheelkundige aandoeningen kunnen dienen als primaire of secundaire bijdragen aan de uitgemergelde toestand van een paard. Bij merries zullen zwangerschap en borstvoeding hun voedingsbehoeften vergroten, waardoor hun voeding een prioriteit wordt tijdens revalidatie om een slechte lichaamsconditie te voorkomen en de productiviteit van het veulen te behouden. Bepaalde pathologische ziekten die verband houden met kankers, diabetes, infecties of aandoeningen van de lever, nieren, hart of pancreas kunnen progressie naar uitholling veroorzaken.

De voedingsrevalidatie van uitgehongerde paarden is een delicate wetenschap op zich. In gevallen van uithongering bij de mens treedt een aandoening die het refeedingsyndroom wordt genoemd op wanneer een uitgemergelde patiënt geconcentreerde calorieën krijgt toegediend in overmatige hoeveelheden in de vorm van glucose, hetzij enteraal, hetzij parenteraal. Refeeding-syndroom kan binnen een week hartfalen, leverfalen en ademhalingsfalen, toevallen, coma en overlijden veroorzaken. Deze patiënten zullen een normaal elektrolytbereik hebben bij de eerste start van het opnieuw voeden, maar zullen ernstige hypofosfatemie, hypomagnesiëmie en hypokaliëmie ontwikkelen vanwege de effecten van insuline op de karige voorraden van elektrolyten die in het lichaam aanwezig zijn.

Uitgehongerde paarden met een BCS van 1 tot 3 kunnen ook het refeedingsyndroom ervaren wanneer ze te veel geconcentreerde calorieën tegelijkertijd krijgen. Onderzoeken bij paarden met uitgehongerde paarden hebben tijdens de initiële behandeling een normaal serumfosforgehalte aangetoond, maar zijn daarna afgenomen gedurende een proefperiode van 10 dagen. Bij de eerste start van het opnieuw voeden waren de magnesiumspiegels in serum laag en vertoonden een toename tijdens het onderzoek bij paarden die een dieet met een hoog magnesiumgehalte (alfalfa) kregen. Daarom is de algemene aanbeveling om de hoeveelheid ruwvoer van hoge kwaliteit in de loop van de tijd geleidelijk te verhogen, en bij voorkeur aanvoer met een laag volume en een hoog magnesiumgehalte. Granen, zoals haver en maïs, worden niet aanbevolen, omdat ze veel oplosbare koolhydraten bevatten en een verhoogde post-prandiale insulinerespons kunnen produceren. Alfalfa hooi heeft de voorkeur vanwege het hoge gehalte aan fosfor en magnesium, lage koolhydraten en een laag volume. Dit zijn de kwaliteiten van feeds die ondersteuning bieden voor succesvol gerehabiliteerde uitgehongerde paarden.

Succesvolle voedingsschema's zijn gebaseerd op de vereiste van het paard voor het verteerbare energetisch (D.E.) vereiste normale lichaamsgewicht. De dagelijkse D.E. vereiste van een paard verschilt met de veranderende lichaamsgewichten en productieniveaus (zoals met groei, zwangerschap en borstvoeding) en met het soort voer dat wordt gegeven. Als algemene regel geldt dat kleine hoeveelheden voedingen van hoge kwaliteit moeten worden gegeven met tussenpozen van 4 uur om de insulinerespons van het paard weer normaal te maken. In het algemeen, en met een goed voedingsschema, zal een ernstig uitgehongerd paard ongeveer 10 pond winnen tijdens de eerste week en een normale lichaamsconditie bereiken met 6 maanden, hoewel geen andere medische voorwaarden de voortgang verstoren. Denk aan deze algemene gids als je een uitgehongerd paard opnieuw voedt:

1. Gedurende de eerste 3 dagen, voer 50% van de D.E. eis verdeeld over 6 voedingen, met intervallen van 4 uur tussen elke voeding. Als er geen complicaties optreden, kan het paard verder door het regime worden gebracht.
2. 75% van de D.E. eis kan worden gesteld op dagen 4 en 5, opnieuw meer dan 6 voedingen met 4 uur intervallen tussen elke voeding.
3. Op dagen 6 tot en met 10, 100% van de D.E. eis mag worden gegeven in 3 voedingen met 8 uur.
4. Voer na dag 10 nog 2 of 3 keer per dag door, waarbij de aangeboden hoeveelheid wordt verhoogd als het paard alle diervoeders gebruikt die zijn gegeven. Het wordt afgeraden om graan te voeren totdat de lichaamsconditiescore van het dier een 3 of hoger is, meestal ongeveer 2 maanden na het aanvullen van een uitgemergeld paard.

Een paard dat eerder uitgehongerd is, zal na ongeveer 2 weken refeed beginnen tekenen van verhoogde energie te vertonen. Een verschil in hun ogen, oren en hoofdbewegingen zal eerst merkbaar zijn. De ogen worden helderder en expressiever en de oren reageren beter op geluiden om hen heen. Het hoofd en de staart worden hoger gehouden. Het paard zal meer bewegen en meer bereid zijn om te communiceren met paarden om hen heen. Deze gedachte is lonend, maar het rehabiliteren van een uitgehongerd paard kan moeilijk zijn, omdat er veel complicaties kunnen optreden.

Zodra een paard meer dan 50% van zijn normale lichaamsgewicht verliest, wordt de prognose voor herstel erg slecht. Paarden die lange tijd achteroverliggen, ervaren ook een slechte prognose, omdat ze vaak niet positief reageren op de hervoedingstherapie. Paarden die een begin van ademnood of neurologisch compromis ervaren door de 4^th tot 6^th dagen van bijvoeding worden meestal gekozen voor euthanasie als ze niet alleen sterven, omdat deze symptomen kenmerkend zijn voor het refeedingsyndroom met een hypofosfatemie en hypomagnesie. Als het immuunsysteem aanzienlijk wordt aangetast, kunnen salmonellose en andere enterale bacteriële infecties optreden, resulterend in significante diarree en elektrolytenverliezen. Diarree kan ook het gevolg zijn van het eten van grote hoeveelheden granen. Aanvankelijk mist een paard eetlust, maar dit is meestal van voorbijgaande aard. Herhaalde pogingen om kleine porties vers voer aan te bieden, bepalen meestal het verbruik.

Voorbeeld Rehab-voedings- en medicatiegrafiek

	Paardennaam of ID	Morning Feeding +/- medicatie	Middagvoeding +/- medicatie	Avondvoeding +/- medicijnen	Opkomst en andere speciale instructies

Een voorbeeld van een voedings- en medicatiegrafiek die wordt gebruikt tijdens situaties met meerdere paardenrehabilitatie.

Ziekten en secundaire gezondheidsproblemen

Veel andere problemen kunnen het gevolg zijn van misbruik en verwaarlozing, ongeacht of ze een direct gevolg zijn van het misbruik of een secundair gevolg zijn van verwaarlozing en verhongering. Tandheelkundige problemen kunnen bijdragen tot gewichtsverlies, hoewel het ongebruikelijk is om een paard te vinden dat alleen te wijten is aan tandheelkundige problemen. Tandheelkundige problemen dragen meestal bij aan een slechte lichaamsconditie in combinatie met een onvoldoende calorie-inname. Paarden zijn hypsodonts, wat betekent dat hun tanden gedurende hun hele leven continu groeien. Na verloop van tijd creëert kauwen scherpe glazuurpunten op de bovenste buccale en onderste linguale randen van de premolaren en kiezen. Deze punten kunnen zo scherp worden dat ze snijwonden op het tandvlees en de binnenkant van de wangen veroorzaken, waardoor het erg pijnlijk voor het paard is om op te kauwen. Paarden met ernstige glazuurpunten kunnen plotseling voer uit hun mond laten vallen tijdens het eten (quidding genoemd) en hun hoofd rondgooien, en passen in een poging om aan de pijn te ontsnappen. Drijven is nodig om dit probleem te verhelpen en moet worden uitgevoerd door een dierenarts.

Naast glazuurpunten, ontbrekende tanden, gebroken tanden of malocclusies kunnen ook het vermogen van een paard om goed op voedsel te kauwen afnemen. Omdat kauwen de eerste belangrijke stap is in de spijsvertering, zal voedsel dat niet goed is gekauwd, het hele lichaam passeren, wat resulteert in een onjuiste spijsvertering en inefficiënte opname van voedingsstoffen. Het lichaam moet zich dan wenden tot zijn eigen winkels om aan de energiebehoefte te voldoen. Corrigeren van eventuele gebitsproblemen kan de efficiëntie van het kauwen verhogen en daarmee de opname van voedingsstoffen uit voedsel. Tijdens de revalidatie moeten de tanden van een paard worden onderzocht en worden bewogen om eventuele glazuurpunten en malocclusies te corrigeren.

Een ander veel voorkomend probleem van verwaarloosde paarden zijn overwoekerde hoeven. De hoeven van paarden groeien continu, en wanneer ze niet-getrimd worden gelaten, kunnen ze achterover groeien en krullen, waardoor het paard wordt belemmerd en het dier zelfs gewond of verlamd raakt. In één reddingsgeval in Maryland in 2015, bleek een uitgemergelde hengst te hebben hoeven die 3 voet waren. Het paard kon nauwelijks lopen, omdat hij zich bij elke stap bijna in zijn hoeven zou verstrengelen. Transport van paarden met dergelijke overgroei is bijna onmogelijk, omdat ze vaak nauwelijks kunnen lopen of op trailers kunnen worden geladen. Daarom moeten paarden waarvan de hoeven zo grotesk overgroeid zijn, ze onmiddellijk laten trimmen. Paarden in deze gevallen moeten achteraf mogen rusten, omdat dergelijke drastische veranderingen aan de voeten pijn kunnen veroorzaken als de hoeven weer vastzitten en de benen zich aanpassen aan de gewijzigde gewichtsverdeling.

Paarden die herstellen van begroeiing moeten hun hoeven laten trimmen en aanpassen om de 1 tot 2 weken, wat veel vaker is dan de typische eens in de 8 tot 10 weken bij een normaal paard. Helaas lijden veel paarden die gedurende lange perioden aan overgroeide hoeven lijden vaak aan kistbotten die zich van de hoefmuur hebben losgemaakt en naar beneden zijn geroteerd; Geen enkele hoeveelheid trimmen of speciale schoenen kan deze situatie corrigeren. Deze paarden zullen voor altijd een ongezonde gang hebben en zullen nooit een rijder kunnen dragen. Sommige paarden zullen een ernstige hoefbevangenheid ontwikkelen als gevolg van doodskistbotrotatie en collaps, waardoor de hoef loskomt van de coronaire band of waardoor het doodskistbot uit de zool van de hoef kan losbarsten. Deze aandoening is buitengewoon pijnlijk en kan niet ongedaan worden gemaakt, dus deze gevallen leiden vaak tot euthanasie.

Tijdens perioden van verwaarlozing mogen infecties en parasitaire aandoeningen grote schade aanrichten aan het paard. Het lichaam moet extra energie spenderen om bacteriële en parasitaire infecties tegen te gaan, resulterend in gewichtsverlies en een onzuivere haarvacht. Paarden die ziek zijn als gevolg van infecties, kunnen weigeren te eten zoals een mens dat zou doen, zelfs als er voldoende voer beschikbaar is. Chronische infecties als gevolg van verwaarlozing kunnen longontsteking, pyometra bij merries, peritonitis, interne abcessen en in het bijzonder pyoderma omvatten. Huidziekten, dermatofytose en regenrot zijn kenmerkend voor paarden met voedingsdeficiënties of zijn lange tijd achter gebleven in het weer zonder te zijn verzorgd. Veel gevallen van verwaarlozing vertonen korstvorming, schilfering en alopecia, met laesies verdeeld over de borst, rug, staart en ledematen. Behandeling van deze aandoeningen varieert van de veroorzaker van de laesies.

Een lichamelijk onderzoek dat al vroeg wordt uitgevoerd in case management kan de prognose van deze gevallen aanzienlijk verbeteren. Deze examens kunnen ook parasitaire infecties verlichten. Bloed- of fecale testen kunnen bepalen of en waar de infectie zich voordoet, omdat parasieten een belangrijke rol kunnen spelen in de slechte lichaamsconditiescore van een paard. Met dit gezegd zijnde, de loutere aanwezigheid van parasiet eieren op fecaal onderzoek betekent niet noodzakelijk dat parasieten bijdragen aan de slechte conditie van een paard; bijna alle paarden hebben in bijna alle stadia van hun leven enige parasitaire infectie, maar zolang de belasting van de parasiet wordt beheerd, moet het paard geen complicaties hebben. Als een bevredigende algemene ontworming raad ik aan om te gebruiken

Er zijn honderden chronische ziektes die ervoor kunnen zorgen dat een paard uitgemergeld raakt als men er niet mee omgaat. Dit omvat verschillende kankers, de ziekte van Cushing, maagzweren, enterolithiasis, botfragiliteitssyndroom, mandibulaire fracturen, neurologische aandoeningen, mineraaltekorten of toxiciteiten en verschillende orgaandisfuncties en -mislukkingen. Dit is slechts om een paar te noemen. Deze ziekten hebben elk hun eigen mechanismen waardoor ze verhoogde metabole eisen veroorzaken.

Sommige ziekten zorgen ervoor dat het paard zijn eetlust verliest en verliest zijn lichaamsconditie als gevolg van het weigeren om calorieën in te nemen. In andere landen wordt een extreme metabolische vraag door het ziekteproces op het lichaam geplaatst en het paard kan dergelijke eisen niet bijbenen, waardoor er een negatief evenwicht ontstaat tussen energie-inname en -uitgaven en gewichtsverlies. Elke aandoening omvat zijn eigen diagnose, tests, behandelingen en managementoverwegingen; om deze redenen moeten te zware paarden in een vroeg stadium grondig worden onderzocht in het revalidatieproces. Het kan niet genoeg benadrukt worden dat vroege diagnose en correcte behandeling van cruciaal belang zijn voor het voortbestaan en het succes van gevallen van misbruik en verwaarlozing.

Het belang van het trainen van paarden

Eén aspect van paardenrehabilitatie waar veel mensen aanvankelijk niet over nadenken, is training. Veel paarden die worden binnengebracht om te worden gerehabiliteerd, hebben gezondheidsaandoeningen die fysiotherapie vereisen om volledig te overwinnen. Sommigen hebben mogelijk angst en agressie tegen mensen ontwikkeld als gevolg van eerder misbruik, en anderen zijn mogelijk al zo lang zonder menselijke interactie dat ze een omscholing nodig hebben. Weer anderen kunnen gedragsproblemen hebben waardoor ze in de eerste plaats werden misbruikt of verwaarloosd. Hoe dan ook, veel paarden hebben training of omscholing nodig om het fysieke en psychologische welzijn te verkrijgen om het herplaatsingsproces te vergemakkelijken, wat het gewenste einddoel van het rehabilitatieproces is.

Rehabilitatietrainers gebruiken vaak positieve of negatieve versterkingsstrategieën voordat paarden worden vrijgelaten in hun nieuwe huis. In een recente studie profiteerden de meeste paarden het meest snel en effectief van positieve versterkingstechnieken.Deze opleiding moet worden doorgegeven aan pleegkinderen en nieuwe eigenaren van re-homed paarden. Dit verhoogt niet alleen de kansen dat een paard opnieuw wordt geadopteerd, maar maakt het dier ook veiliger en aangenamer voor het paard, het revalidatiepersoneel en de toekomstige eigenaren.

De belonende resultaten

In succesvolle rehabilitatiezaken is het buitengewoon lonend om te zien hoe paarden gaan van deprimerende, met littekens bedekte, uitgemergelde wezens naar de gezonde, glimmende, majestueuze wezens die ze bedoeld waren te zijn. Succesvolle revalidatiezaken worden altijd mogelijk gemaakt door mensen die zorgen voor het welzijn van het dier, zorgvuldige veterinaire zorg en goede voedingsondersteuning. Dit vereist een team van veel mensen, duizenden dollars aan management en maanden, maar het eindresultaat maakt het de moeite waard; een prachtig levend wezen met nog een kans op leven en geluk.

Bronnen / extra literatuur

• Voeding voor het rehabiliteren van het uitgehongerde paard Een gids voor goede voeding en voeding voor paarden die verhongeren en / of ondervoed zijn.
• Paardenpyodermie geassocieerd met ondervoeding en onhygiënische omstandigheden als gevolg van verwaarlozing in een kudde. - Een case study van pyoderma als gevolg van verwaarlozing in een kudde paarden. J Vet Med Sci. 2003 april; 65 (4): 527-9.
• Negatieve versus positieve versterking: een evaluatie van trainingsstrategieën voor gerehabiliteerd paarden Positieve en negatieve versterking gebruiken bij het trainen van gerehabiliteerde paarden.
• Pony met overgroeide gestorven voeten: The Humane Society of the United States Na jaren van verwaarlozing, werd Herbie gevonden met zo overwoekerde hoeven dat ze op sneeuwski's leken. Nadat hij 28 voet is verwijderd, is zijn revalidatie langzaam maar zeker.
• Paar paarden met grotesk overgroeide hoeven in bewaring genomen - Horsetalk.co.nz Meest extreme klauwzeer gezien in de 26-jarige geschiedenis van de organisatie.

Equine Rehab Quiz

bekijk quizstatistieken