Maine Coon Cats: gezondheidsproblemen die eigenaren moeten weten

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-15 05:51

Hoe ziet een Maine Coon-kat eruit?

Maine Coon Cats: Gezondheidsproblemen om op te letten

De Maine Coon-kat is een van de oudste natuurlijke rassen in Noord-Amerika en wordt over het algemeen beschouwd als een inwoner van Maine. Ze kunnen zich aanpassen aan omgevingen met zware en zeer koude klimaten vanwege hun langharige, zware en waterbestendige jassen.

Wat betreft hun temperament, het zijn sociale wezens die er de voorkeur aan geven dichtbij hun baas te blijven en hun activiteiten te observeren. Ze zijn ook speels en actief en kunnen goed overweg met kinderen, honden en andere katten.

Hoewel ze gemakkelijk te beheren zijn, kunnen Maine Coon-katten enige bezorgdheid opwekken voor hun eigenaars, vooral als het gaat om hun gezondheid. Deze katten zijn gevoelig voor bepaalde medische aandoeningen die behoorlijk ernstig kunnen zijn als er geen onmiddellijke aandacht en behandeling wordt gegeven.

Lees meer over de veel voorkomende gezondheidsproblemen bij honden van Maine Coon en krijg tips over hoe je met elke stoornis omgaat.

Hypertrofische cardimyopathie (HCM)

Meestal aangeduid als een "stille moordenaar" omdat het moeilijk te diagnosticeren is, is deze hartaandoening meestal aanwezig in Maine Coon-katten, met name bij volwassen en mannelijke katten van dit ras.

HCM treedt op wanneer de spierwanden van het hart van een kat dikker worden, waardoor het hart minder efficiënt pompt. Deze aandoening kan snel evolueren of verergeren, zelfs zonder medicatie.

Een complicatie van deze hartziekte kan leiden tot aangeboren hartfalen, een ophoping van vocht rond het hart en de longen en een bloedstolsel dat de bloedstroom naar de achterpoten blokkeert, wat resulteert in verlamming.

Hoewel symptomen meestal niet voorkomen, kunnen deze waarschuwingssignalen worden ervaren:

• Oppervlakkige ademhaling
• Verlamming
• loomheid
• hoesten
• Ernstig gewichtsverlies

Katten die deze symptomen ervaren, moeten onmiddellijk medische hulp krijgen. Een echocardiogram is het enige middel om HCM te detecteren en te diagnosticeren. Als is aangetoond dat een HCM aanwezig is, kunnen bètablokkers, diuretica en ACE-remmers als behandeling worden voorgeschreven.

Heupdysplasie

Heupdysplasie, wat een van de veel voorkomende gezondheidsproblemen is van Maine Coon, is een genetisch defect waarbij het heupgewricht abnormaal wordt.

Dit gebeurt wanneer het heupgewricht niet goed in de heupkom past.

Uiteindelijk raakt het heupgewricht beschadigd door het constante kloppen van de dijbeenkop tegen de sok.

Naarmate de kat ouder wordt, kan dit leiden tot artrose, een degeneratieve gewrichtsaandoening.

Deze gezondheidstoestand kan optreden bij katten van verschillende leeftijden, en de meest voorkomende tekenen van heupdysplasie zijn stijfheid bij het lopen, terughoudendheid om te springen of rennen en kreupelheid.

Hoewel het niet dodelijk is, kan het erg pijnlijk zijn voor katten. Heupdysplasie kan zelfs verlammend werken als de juiste behandeling en therapie niet worden gegeven.

Om verdere schade aan het heupgewricht te voorkomen, worden katten op een dieet voor gewichtsbeheersing geplaatst. Extra gewicht kan druk uitoefenen op de heupen, waardoor de conditie verslechtert.

Er zijn ook bepaalde oefeningen die een dierenarts als therapie kan aanbevelen, zoals lopen aan de lijn, lopen op een loopband en de trap op en af gaan.

Juiste massages kunnen ook helpen de pijn te verlichten en de kat warm te houden, omdat het koude weer kan induceren artritis. Daarnaast kan de dierenarts ook medicijnen voorschrijven om deze gezondheidstoestand te behandelen, zoals NSAID's, glucosamine en vitamine C.

Polycystische nierziekte

Polycystic Kidney Disease, of PKD, is een genetische aandoening bij Maine Coon-katten waarbij zich kleine cysten in de nieren ontwikkelen.

De cysten zijn aanwezig bij de geboorte en ze vermenigvuldigen zich en worden groter naarmate de kat ouder wordt.

Naarmate de cysten zich ontwikkelen, hebben ze de neiging om normaal nierweefsel te vervangen. De nieren nemen in grootte toe, en dit leidt tot een afname van de nierfunctie. Een complicatie van deze ziekte is chronisch nierfalen.

Omdat deze aandoening langzaam vordert, vertoont een kat die eraan lijdt geen symptomen. Normaal gesproken zijn waarschuwingssignalen zichtbaar wanneer een kat al een volwassene is of ongeveer zeven jaar oud is.

Wees alert op een van de volgende:

• loomheid
• Frequent urineren
• Verlies van eetlust
• braken
• Meer dorst
• Gewichtsverlies

Om PKD te diagnosticeren, kan een genetische test en echografie worden aanbevolen door een dierenarts. Hoewel er geen middelen zijn om de cysten in de nieren te vertragen en te verwijderen, kan een therapie worden aanbevolen zoals medicatie en een voorgeschreven dieet.

Een ideaal dieet voor katten met PKD omvat voedingsmiddelen met een laag proteïnegehalte maar minder fosfor dan normaal kattenvoer. Omdat een beschadigde nier niet in staat is om fosfor uit het bloed te verwijderen, moeten katten die aan deze aandoening lijden hun inname van dit mineraal controleren.

Hormoontherapie zoals erytropoëtine kan ook worden geadviseerd. Met dit specifieke hormoon kan het beenmerg rode bloedcellen produceren. Nierfalen bij katten resulteert in een verminderde productie van rode bloedcellen, daarom is het belangrijk voor katten om dit hormoon te normaliseren om de niveaus van rode bloedcellen te normaliseren.

Maine Coon-katten zijn doorgaans gezonde katten, maar ze zijn vatbaar voor bepaalde ziekten die ernstig en zelfs levensbedreigend kunnen zijn. Echter, met een snelle behandeling, goede medicatie en een passend dieet, kan het ongemak veroorzaakt door deze aandoeningen worden verlicht. Het bijhouden van de activiteiten en het algehele voorkomen van uw kat in combinatie met regelmatige bezoeken aan uw dierenarts zijn de beste manieren om uw kat gezond en gelukkig te houden voor zijn hele leven.

hulpbron

Maine Coon Cat gezondheidsproblemen

Vragen

Antwoord:

Het is waarschijnlijk een goed idee om uw dierenarts te raadplegen om te zien of de ademhalingsfrequentie van uw huisdier binnen normale grenzen ligt.