Logo nl.existencebirds.com

Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond

Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond
Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond

Roxanne Bryan | Editor | E-mail

Video: Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond

Video: Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond
Video: A Love Letter to Vampire: The Masquerade - Bloodlines - YouTube 2024, Maart
Anonim
Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond
Een liefdesbrief of, My Dog's Journey to Become a Diamond

Ik kan dit nauwelijks schrijven zonder dat mijn ogen vol zijn. Mijn kleine hond Rose. Waar te beginnen? Haar reis door dit leven werd ontsierd door onuitsprekelijke wreedheid, maar we hebben ons best gedaan om haar ruige begin, die donkere periode voordat ze bij ons kwam, goed te maken.

Het was op Petfinder.com, de reddings-pet-adoptie-site, dat ik voor het eerst mijn kleine engel tegenkwam. Ze was niet bepaald hondachtig, maar eerder meer een versuffende teddybeerhamster die zich voordoet als een miniatuurtekkel. Echt, alle descriptoren behalve "hond" waren mogelijk nauwkeuriger voor mijn roos. Ze was echt uniek in zijn soort.

Ik was duidelijk niet op de markt voor een tweede hond, maar deed liever zelfonderzoek in opdracht van mijn moeder. Ze had net afscheid genomen van haar harthond, Kaya, en ik was vastbesloten om haar te helpen de leegte te vullen. (Als er iets in deze wereld moeilijker is dan de beslissing om een geliefde met gratie te laten gaan, weet ik zeker niet wat het is.) Tijdens deze online zoekopdracht zag ik Rose, gevangen in drie onbedoeld komische foto's: een direct genomen, de andere twee identieke profielafbeeldingen, één aan elke kant. Met haar grote ronde ogen, zijn ondervoorbeetige kaak en rosebud tonguitsteek, leek ze op een cartoon van een hond.
Ik was duidelijk niet op de markt voor een tweede hond, maar deed liever zelfonderzoek in opdracht van mijn moeder. Ze had net afscheid genomen van haar harthond, Kaya, en ik was vastbesloten om haar te helpen de leegte te vullen. (Als er iets in deze wereld moeilijker is dan de beslissing om een geliefde met gratie te laten gaan, weet ik zeker niet wat het is.) Tijdens deze online zoekopdracht zag ik Rose, gevangen in drie onbedoeld komische foto's: een direct genomen, de andere twee identieke profielafbeeldingen, één aan elke kant. Met haar grote ronde ogen, zijn ondervoorbeetige kaak en rosebud tonguitsteek, leek ze op een cartoon van een hond.

En toen las ik haar verhaal en wist dat ik haar moest gaan halen.

Haar geschiedenis, samengevoegd door verhuizingen die werden doorgegeven door reddingsvrijwilligers, ging als volgt: een reddingsteam in de kleine stad werd opgeroepen om een hondje op te halen dat werd overgegeven. Toen de uitgezonden vrijwilliger arriveerde, droeg de vrouw die de hond had opgegraven haar mee uit een doos aan de achterkant van het huis. Het was in deze doos dat mijn arme kleine hond constant werd opgesloten, afgezonderd en aangekoekt in haar eigen uitwerpselen, een gemene snee in haar tere neus - dit ondanks de aanwezigheid van een perfect verzorgde grotere hond, die op de een of andere manier het allemaal doet lijken de wrede; een Assepoester-situatie. De redder meldde dat het droevige, kleine ding zo afschuwelijk rook dat ze hun autorit bijna niet meer konden dragen.

Mijn vriend in die tijd, een muzikant, was op tournee, de laatste show was in Seattle, dus ik ontmoette hem daar en we reisden naar Yakima, Washington, waar Rose werd opgevoed.Daar, onzichtbaar gezien, accepteerden we dit vreemde pakketje pels en gingen op weg naar huis. Ongeveer 10 minuten dacht ik bij mezelf: wat heb ik gedaan? Leuk als iets ja, maar ze was bijna volledig niet meer reagerend en een vreselijke geur kwam uit haar mond. (Eerste orde van zaken: een tandheelkundige.) Als je haar neerlegt, zou ze gewoon lopen zonder een waarneembare bestemming of motivatie, zoals een opgewonden speelgoed in beweging. Zeker, deze hond zou een onverwachte uitdaging van onverwachte proporties blijken te zijn. Maar wat ik niet wist, was hoeveel ik van mijn volledig afhankelijke kleine hond zou gaan houden. Ik kon er nooit achter komen of het een combinatie was van verwaarlozing en isolatie of een hersentrauma veroorzaakt door misbruik dat eerder in haar leven was geleden, maar Rose was niet zoals andere honden. Ze had echter haar genoegens. Ze hield ervan om geknuffeld te worden en etenstijd was toen ze echt tot leven kwam. Ze keek naar mijn hond Esther voor aanwijzingen en in onze eerste jaren samen, toen ze beter valide was, zou ze me volgen, zij het langzaam - als ik op zou staan om koffie te halen op kantoor, zeg ik, ik d ontmoet haar halverwege naar de keuken bij mijn terugkeer. De gedachte maakt me aan het lachen. Ze was de mooiste, zuiverste geest die ik nog moest tegenkomen en het was mijn grote geluk om mijn lieve en onzelfzuchtige kleine vriend te zien en te koesteren. Ja, mijn geduld werd een miljoen keer geprobeerd, over-zindelijkheidstraining was eigenlijk gewoon een poging om mezelf te trainen - en ze moest meestal worden gedragen, lopen zoals ze deed met het tempo van een letterlijke slak. En vergeet haar te bellen - we waren opmerkelijk traag om te beseffen dat ze helemaal niet goed hoorde - of was ze gewoon niet in staat de informatie correct te verwerken? Nog steeds zoveel vragen. Maar toen ik naar haar kleine vertrouwende gezicht keek in rust, zou mijn hart smelten. Het is vijf maanden geleden dat ze passeerde en ik heb mezelf er nog steeds niet toe gebracht haar hondenbed op te bergen. Ik vraag me af of ik dat ooit zal doen.

Het einde was zo erg moeilijk. Heb ik haar te lang laten blijven? Ze was een senior toen ik haar vele, vele manen geleden adopteerde, dus aan het einde van haar tijd hier voelde ik soms dat ze zo oud was als het universum zelf. Ze was zeker ouder, zwak en zo moe, maar in het bezit van die geweldige hondentrekker van alleen maar soldaten aan. Ik hoop dat ik haar niet heb laten vertoeven toen ze dat wilde, hoewel ik dat achteraf vermoedde. En dan pauzeer ik en denk ik, ik deed mijn best; Ik kon haar niet één minuut eerder laten gaan. Hoewel het nu leuk is om de nacht door te slapen - zoveel, vele nachten met mijn hond - mis ik alle momenten, zelfs die. Het gewicht van haar verspilde lichaam terwijl ik haar met me karde, haar doelloze dwaalt in het park, hoe ze naar mijn andere hond, Esther, zou kijken voor instructie, of de vrolijke zijden bandana om haar mooie nek, haar lichaam, bond dankbaar gekruld in haar Westpaw-bed. Ik mis het allemaal. Ik weet diep in mijn hart dat het haar tijd was en nog wat, maar dat maakt het niet echt gemakkelijker. Het is grappig hoe je denkt dat alles in orde is en dan ga je de as van je hond ophalen bij de dierenarts waar je ze maanden hebt laten zitten en barst je meteen in tranen uit.
Het einde was zo erg moeilijk. Heb ik haar te lang laten blijven? Ze was een senior toen ik haar vele, vele manen geleden adopteerde, dus aan het einde van haar tijd hier voelde ik soms dat ze zo oud was als het universum zelf. Ze was zeker ouder, zwak en zo moe, maar in het bezit van die geweldige hondentrekker van alleen maar soldaten aan. Ik hoop dat ik haar niet heb laten vertoeven toen ze dat wilde, hoewel ik dat achteraf vermoedde. En dan pauzeer ik en denk ik, ik deed mijn best; Ik kon haar niet één minuut eerder laten gaan. Hoewel het nu leuk is om de nacht door te slapen - zoveel, vele nachten met mijn hond - mis ik alle momenten, zelfs die. Het gewicht van haar verspilde lichaam terwijl ik haar met me karde, haar doelloze dwaalt in het park, hoe ze naar mijn andere hond, Esther, zou kijken voor instructie, of de vrolijke zijden bandana om haar mooie nek, haar lichaam, bond dankbaar gekruld in haar Westpaw-bed. Ik mis het allemaal. Ik weet diep in mijn hart dat het haar tijd was en nog wat, maar dat maakt het niet echt gemakkelijker. Het is grappig hoe je denkt dat alles in orde is en dan ga je de as van je hond ophalen bij de dierenarts waar je ze maanden hebt laten zitten en barst je meteen in tranen uit.

We hebben natuurlijk veel belangrijke relaties, maar degene die je deelt met je hond gaat diep … al die ochtendwandelen, 's avonds opgerold op de bank. Er zijn maar weinig anderen waarmee je zoveel tijd doorbrengt. En dus heb ik diep nagedacht over hoe ik mijn kleine vriend zou willen herinneren, zij die zo'n groot gat in mijn hart achterliet. Ik heb veel mooie opties overwogen, maar pas toen ik in Heart in Diamond kwam, een bedrijf dat gedenkendiamanten maakt, wist ik dat ik precies het juiste had gevonden. Weet je wanneer iets echt waar is voor jou? Het leek de zuiverheid en schittering van Rose's geest te vangen. En dus ondernam ik het proces om haar as en haar tot een diamant te maken, een enkele kleine gele om in mijn linkeroor te dragen in een eenvoudige gouden stud. Ik denk dat Rose tevreden zou zijn. Net als vroeger neem ik haar overal mee naar toe. Hoewel ze niet gekruld op haar hondenbed is terwijl ik dit typ, is ze nog steeds een van de heldere sterren in mijn melkwegstelsel. Ik stel me haar voor rondvliegen, bevrijd van de tirannieën van haar falende lichaam, in afwachting van ons volgende avontuur. Totdat we mijn kleine vriend weer ontmoeten, wordt je zo erg gemist.

Een diamant worden Heart In Diamond's herdenkingsdiamanten zijn gemaakt van het haar of de as van een overleden geliefde. Deze in het lab gegroeide diamanten zijn gegarandeerd fysiek, chemisch en optisch identiek aan diamanten op aarde en worden geleverd met een certificaat van echtheid. Net als andere diamanten worden ze ook beoordeeld door de 4C's (kleur, helderheid, snit en karaat). Kleuren variëren van wit tot oranje, geelgroen, rood en blauw. De intensiteit van de uiteindelijke kleur (bijvoorbeeld een zeer licht geeloranje of dieprood) hangt af van de koolstofchemische samenstelling van het individu. De diamanten worden gekweekt door een proces dat extreme druk (tot 60.000 atmosfeer) en zeer hoge temperaturen (tot 2500 ° C) combineert, wat de natuurlijke omstandigheden zijn voor diamantvorming. Afhankelijk van de bestelde kleur, varieert de duur van de formatiefase. Oranje diamanten groeien het snelst in deze fase duurt 13 dagen; witte diamanten nemen het langst om te groeien, wat ongeveer 46 dagen vereist.
Een diamant worden Heart In Diamond's herdenkingsdiamanten zijn gemaakt van het haar of de as van een overleden geliefde. Deze in het lab gegroeide diamanten zijn gegarandeerd fysiek, chemisch en optisch identiek aan diamanten op aarde en worden geleverd met een certificaat van echtheid. Net als andere diamanten worden ze ook beoordeeld door de 4C's (kleur, helderheid, snit en karaat). Kleuren variëren van wit tot oranje, geelgroen, rood en blauw. De intensiteit van de uiteindelijke kleur (bijvoorbeeld een zeer licht geeloranje of dieprood) hangt af van de koolstofchemische samenstelling van het individu. De diamanten worden gekweekt door een proces dat extreme druk (tot 60.000 atmosfeer) en zeer hoge temperaturen (tot 2500 ° C) combineert, wat de natuurlijke omstandigheden zijn voor diamantvorming. Afhankelijk van de bestelde kleur, varieert de duur van de formatiefase. Oranje diamanten groeien het snelst in deze fase duurt 13 dagen; witte diamanten nemen het langst om te groeien, wat ongeveer 46 dagen vereist.

Zodra je hebt besloten wat betreft maat, snit en kleur, stuur je de as of het haar van je hond in en begint het proces. Je wordt overal per e-mail op de hoogte gehouden, zodat je precies weet welke stap wordt ondernomen. Om te zeggen dat mijn ervaring was heerlijk en een grote troost zou een understatement zijn.

Er was een andere kleine hond genaamd Laptop wiens as in ongeveer dezelfde tijd als Rose in een diamant veranderde. Heart in Diamond's Claire McHan dacht dat, als zij het was, ze graag zou willen dat haar hond dit volgende avontuur met een vriendin zou doorgaan, dus stuurde ze me een e-mail om te vragen of ik Rose graag een metgezel in het proces wilde hebben. Met mijn toestemming nam ze contact op met de persoon van de persoon, Kristi Hameedi, om te zien of ze bereid zou zijn om op de as van Rose te wachten om aan te komen, zodat de twee honden samen deze volgende reis zouden kunnen ondernemen. Hun as zou gescheiden blijven, maar ze zouden tegelijkertijd het vormingsproces doorlopen. Kristi was het erover eens, waardoor ik een betraande blik kreeg. Ik vind het heerlijk om aan Rose en Laptop te denken tijdens een gezamenlijke reis.

Net als ik vond Kristi een herdenkingsdiamant als een perfect testament voor de tijd die zij en haar hond samen deelden. "Ik wilde een stuk laptop bij me blijven," deelt Kristi. "Ze heeft me zoveel geleerd en was mijn hart. Ik wilde haar eren en de stoïcijnse reis die ze uit deze wereld trok. Het aantal keren dat ze zich verzamelde om nog een dag met mij door te brengen, betekende zoveel. Iets glimmend, helder en gebouwd van haar leek het perfecte eerbetoon."

Image
Image

Heart In Diamond herdenkingsdiamanten beginnen bij $ 750. Ze bieden een 0% -renteplan waarmee gezinnen de kosten over 6, 12 of 24 maanden kunnen spreiden. Ze bieden ook een bundel deal voor het geval dat u meer dan één diamant wilt laten maken. Als u bijvoorbeeld 4 van de kleinste maat diamant bestelt (allemaal gemaakt van dezelfde as), dan is de prijs $ 295 per diamant. Meer informatie op heart-in-diamond.com.

In Rememberance Mooie manieren om een beste vriend te herinneren

Aanbevolen: