Ik ben zo blij dat je er nog steeds bent: een liefdesbrief aan mijn hond

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Shannon Ayres Grizzly is in augustus 2016 14 geworden.

Toen mijn chocoladelabrador achttien was geworden, besteedde ik er elk jaar aan dat hij ouder werd - en bang dat het einde dichterbij kwam. Maar nadat Grizzly 13 was geworden, leek het alsof een gewicht van mijn schouders werd getild. Plotseling voelde ik me alsof elke keer dat we weggingen, kers op de taart was.

Weet je, ik had mijn hele leven gewoond met het willen van een hond, maar mijn familie had er nooit een. Dus toen mijn toenmalige verloofde en ik onze eerste woning in 2002 kochten, kregen we meteen de pup die we al zo lang wilden hebben. Grizzly was bij ons thuis voordat de rijdende vrachtwagens arriveerden en ik vond het heerlijk om te knuffelen met de 8 weken oude bruine bal van bont waarvan ik droomde toen de verhuizers dozen om me heen laadden.

Sindsdien troost Grizzly me door een gebroken hart, begroette opgewonden onze dochters toen we ze allemaal thuisbrachten uit het ziekenhuis en inspireerde de eerste lach van mijn oudste dochter.

Ouder worden

Nu mijn meisjes 8 en 10 jaar oud zijn, speelt hij graag verstoppertje voor lekkernijen en helpt ze me 's morgens hun lunch te maken. De afgelopen zes jaar heb ik thuis gewerkt, en hij was de ultieme medewerker, stond om vijf uur 's ochtends op met mij om een dagelijkse deadline te halen en nam gewoonlijk zijn plaats aan mijn voeten terwijl ik aan het schrijven was.

Honden worden vaak vaste inrichtingen in je huis, slapen in de hoek en begroeten je aan de deur. Hoe veel we ook van hen houden, het is gemakkelijk om het als vanzelfsprekend te beschouwen dat ze er zijn - en dat ze er zullen blijven. Maar de laatste tijd is het me vaak opgevallen hoe gelukkig ik ben dat Grizzly de leeftijd van 14 ½ jaar heeft bereikt. Ik stop met wat ik doe en kijk recht in zijn ogen en omhels hem, en vertel hem hoe blij ik ben dat hij er nog steeds is.

De eerste keer dat Griz hulp nodig had om 's nachts de trap op te gaan, toen hij ongeveer 11 was, stond ik met hem op de grond en huilde, in de veronderstelling het ergste. Maar het bleek dat hij gewoon aanmoediging nodig had - en hij kreeg dat van mijn jongste dochter, die 5 jaar oud was en een klein liedje voor hem verzon. "Zet een poot voor de ander en binnenkort loop je de trap op!" Ze strooide een spoor van hondenkoekjes om de weg te wijzen, en met een klein duwtje slaagde hij erin.

Het was niet het begin van het einde zoals ik vreesde. Het was nog maar het begin van een nieuwe fase in het leven van Grizzly.

Shannon Ayres Grizzly voordat hij zelfs in zijn kraag groeide, in november 2002.

Gouden jaren

Ik ben de afgelopen jaren vaak naar de dierenarts geweest, bang om nieuws te krijgen dat dit het was. Maar (klop op hout), we hebben tot nu toe geluk gehad.

Het is waar dat dingen niet zo eenvoudig zijn als ze ooit waren, en Grizzly's gezondheid is in de loop van de jaren afgenomen op veel van de manieren die bij oudere en oudere huisdieren voorkomen. Hij kan het niet horen. Hij kan niet goed zien. Hij heeft de neiging om ongelukken in huis te hebben, is behoorlijk klonterig geworden door vettige afzettingen en hij heeft nu veel meer hulp nodig op die trappen, wat we natuurlijk graag doen.

Maar door het te beschouwen als 'geassisteerd leven', zoals onze dierenarts het noemt, hebben we geleerd om een gevoel voor humor te hebben over 'Old Man Grizzly'.

Hij blaft om hulp bij het opstaan van de hardhouten vloer of de trap op naar het dek in de achtertuin - en ook wanneer hij honger heeft of zich een beetje eenzaam voelt. Hij is een vastbesloten voedseldief geworden, waarschijnlijk omdat hij doof is en niet hoort dat iemand het hem niet meer zegt, omdat hij echt moet werken om hem een stap voor te blijven als er voedsel in de buurt is. Hij merkt amper dat iemand tegenwoordig langskomt bij het huis, maar zodra hij zich realiseert dat ze zijn gearriveerd, begroet hij ze graag zodat ze hem wat liefde kunnen geven. En we hebben ons gerealiseerd dat hij nu meer tijd nodig heeft voor potje pauzes, net zoals toen hij een puppy was.

Onze dierenarts zegt dat ze slechts ongeveer 10 procent van Labs live ziet in deze gouden eeuw. Toen we haar daar onlangs over vroegen, schreef ze Grizzly's lange levensduur toe om zijn gewicht te behouden, goede veterinaire zorg te krijgen en goede genen te hebben.

Hoewel hij op zijn oude dag is vertraagd, houdt Grizzly nog steeds van dezelfde dingen. Omdat hij een Lab is, verslindt hij alles waar hij zijn poten op kan krijgen. Hij springt voor wandelingen (hoewel ze tegenwoordig een beetje langzamer en iets korter zijn) en houdt van de aandacht van zijn familie. Hij is blij om iemand te zien die hem een bezoek brengt - en we zijn allemaal zo, zo blij dat hij er nog steeds is.

Meer over Vetstreet:

• Test uw kennis van grote hondenrassen
• Meest populaire namen van Labrador-retriever
• Lezers delen 14 foto's van Lovable Labs
• Old Man Doug: An Ode to Our 17-Year-Old Dog
• Doggie Bucket Lists: pros, tegens, do's en don'ts