Wat ik wou dat ik afscheid had genomen van mijn eerste hond

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Ik houd van de W.R. Purche-quote: "Iedereen denkt dat ze de beste hond hebben en geen van hen heeft ongelijk."

Maar ik ben hier om je te vertellen dat mijn eerste hond, Yuki, in de hiërarchie van beste honden, bovenaan stond.

Ze was liefhebbend, loyaal, leergierig … en ze pakte meer leven in haar zeven jaar dan sommige volwassen mensen in hun hele leven. En dat maakt het des te oneerlijker dat ze nog maar zeven jaar bij ons is.

Nou, laat me herformuleren. Het is waarschijnlijk nauwkeuriger om te zeggen dat mijn man en ik pas zeven jaar bij haar waren voordat een plotselinge ziekte ons dwong het moeilijkste telefoongesprek van ons leven te maken, en haar laatste afspraak bij de dierenarts te plannen.

Afscheid nemen van Yuki liet me niet alleen verwoest en verdrietig achter - ik was ook bang en overweldigd, en achteraf besefte ik dat ik ook vrij weinig wist over wat ik kon verwachten of wat ik kon doen om de dag minder beangstigend te maken voor mijn geliefde pup. Sindsdien heb ik een overvloed aan waardevolle lessen geleerd over hoe we de laatste dag van een huisdier bij ons een betere viering van het leven van dat dier kunnen maken.

Met dat in gedachten, hier zijn een paar dingen die ik goed heb gedaan - en een aantal dingen die ik wou dat ik op Yuki's laatste dag bij ons had gedaan.

Neem de tijd om alles te onthouden. Die laatste ochtend heb ik mijn lieve meid dichtbij gehouden, maar ik heb ook een punt gemaakt om een stap achteruit te doen en haar te bekijken - werkelijk kijk naar haar - om ervoor te zorgen dat ik me altijd de kleine dingen zou herinneren die er zo goed uitzagen. Ik zag de asymmetrie van de witte vlek op haar borst en de zweem van bruin in haar anders zwarte jas. Drie van haar poten hadden stukjes wit op de tenen, maar één was helemaal zwart. Dat zal ik nooit vergeten.

Neem waar mogelijk beslissingen wanneer dat mogelijk is. Mijn man en ik besloten voordat we zelfs in de auto stappen dat we haar privé zouden laten cremeren en houden haar restanten bij. Niet omdat we een plan hadden wat we ermee konden doen (en in feite acht jaar later, ze zitten nog steeds in de kast), maar omdat we wisten dat we niet klaar waren om los te laten. Ik ben blij dat we op die laatste momenten geen tijd hebben verspild met het bedenken van de juiste keuze voor ons gezin.

Verwen de heck uit haar. Tegen de tijd dat we wisten dat het tijd was om afscheid te nemen van Yuki, had ze een punt bereikt waarop het belangrijk was dat we het snel voor haar deden - we konden het niet aanzien dat ze leed. Maar ook al worstelde ze, ze genoot nog steeds van eten, en ik wou dat we op de weg naar de dierenarts een hamburger of een pilsje vanille-ijs zouden meenemen (of een vriend hebben gevraagd het naar ons te brengen). Als er niets anders was, wou ik dat we een zak met haar favoriete lekkernijen hadden meegenomen om haar af te leiden van wat er aan de hand was. Dit is iets dat ik heb gedaan voor vrienden die afscheid nemen van hun eigen hondenhonden, en het bederft niet alleen de hond op een manier die hij waarschijnlijk niet gewend is (waardoor hij op zijn minst zijn gedachten van zijn pijn of angst zou kunnen afbrengen) hij voelt zich bij de dierenarts), maar het kan ook een beetje lichtzinnigheid toevoegen. Toen ik naar de hond van mijn vriendin keek, zijn Floyd opdiep, zijn ijsje weggooide en spatten door de kamer vloeide, lachten we allebei op een dag die al te vol tranen was. Met onze kat, Meeko, gaven we haar net zoveel van haar favoriete natte eten als ze wilde op haar laatste dag.

Markeer het moment op een vreedzame manier. Mijn vriendin en collega, dr. Jessica Vogelsang, werkt in hospice en euthanasie thuis, en een van haar aanbevelingen is om een kaars aan te steken tijdens de afspraak, en dan, als het huisdier is gepasseerd en je je laatste afscheid hebt gezegd, blaas het om het einde te symboliseren. Dit kan gepaard gaan met een gebed of een gezegde, of gewoon een kus op het hoofd van uw huisdier. We bleven een tijdje bij Yuki nadat ze was geslaagd - en dat was prima - maar we hadden niet echt een manier om het moment te markeren dat eindigde. Ik denk dat dat het gemakkelijker zou hebben gemaakt om te vertrekken. Hoe kun je je ooit "klaar" voelen in die situatie, weet je?

Overweeg een huiseuthanasie. Dit kwam op dat moment niet eens in me op, maar denk erover na. Waar is uw huisdier comfortabeler: thuis of op het kantoor van de dierenarts? Yuki hield echt van onze dierenarts (en het gevoel was wederzijds), maar er is geen twijfel dat het naar haar werk gaan stressiever was dan dezelfde procedure thuis in haar hondenbed. En nu, met meer perspectief, had het verminderen van de stress van de dag voor Yuki mijn topprioriteit moeten zijn geweest.

Vraag de dierenarts om neus- en / of pootafdrukken. Oh, ik zou mezelf gewoon kunnen schoppen omdat ik er niet aan denk om dit te doen. Er zijn zoveel prachtige manieren om je huisdier te herdenken via sieraden of kunst (en er zijn natuurlijk genoeg dingen die met resten of alleen foto's kunnen worden gedaan), en ik hou van het idee van een afdruk of afdruk van de neus of poten van het huisdier. Ik zou bijna alles willen geven om vandaag een hanger met de zoete neus van Yuki te laten bedrukken.

Maak meer foto's. Het maken van foto's op die dag is niet geschikt voor elke situatie. Omdat Yuki echt niet goed was en het echt niet haarzelf was, zou het niet goed voor ons zijn geweest. Maar ik wou dat ik meer foto's van ons dagelijks leven met Yuki in het algemeen had gemaakt (gemakkelijker om te doen nu we allemaal een smartphone hebben), en ik heb een paar hele mooie fotosessies gezien ter nagedachtenis aan de dag dat een hond naar de hemel gaat. Dus ik denk dat het iets is om te overwegen als je niet in een noodsituatie bent.

Zorg er tenslotte voor dat je vriendelijkheid toont als je treurt. Velen van ons voelen het verlies van een huisdier op een echt diepe manier - soms voelen we het nog dieper dan het verlies van een geliefde persoon. Omring jezelf met mensen die je verdriet begrijpen (en niet oordelen), gun jezelf de tijd om te genezen en vertrouw erop dat op een dag de pijn zal ophouden. Je kunt zelfs over je huisdier praten zonder te scheuren - ik zweer het! Hoewel je vindt dat de tranen bij gelegenheid nog steeds vloeien (bijvoorbeeld wanneer je je laatste dag samen herinnert, bijvoorbeeld). En dat is ook goed.

Meer over Vetstreet:

• Wat u moet weten over het aaien van een hond
• Video: Of je je huisdier in je bed mag laten
• Moet u de schatten van uw overleden huisdier opnieuw gebruiken of retourneren?
• Wat u moet overwegen voordat u een hondenmandenlijst maakt
• Minimaliseren van rouw, maximaliseren van vreugde: hoe u het beste kunt maken van de laatste dagen van uw huisdier