"Downsyndroom" bij honden: oorzaken, symptomen, verwachtingen

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

De meesten van ons zijn bekend met het syndroom van Down en de manifestaties ervan bij de mens. Velen van ons vragen zich af of honden ook last kunnen hebben van het Down-syndroom. Het antwoord is onduidelijk. Honden hebben genetische defecten, maar ze zijn niet verbonden met hetzelfde stukje herhaald genetisch materiaal dat het Down-syndroom bij mensen veroorzaakt. Maar sommige honden hebben de brede gezichten, de langzame ontwikkeling en fysieke kwetsbaarheid die we associëren met het Down-syndroom bij de mens.

Downsyndroom bij mensen

De cellen van honden, mensen en andere dieren houden hun genetisch materiaal in gepaarde bundels die chromosomen worden genoemd. Mensen hebben 23 paren chromosomen. Een extra chromosoom, buiten de verwachte 46, produceert meestal een embryo dat zich niet kan ontwikkelen en groeien. Maar in het geval van de kleinere 21^st chromosoom, een extra kopie van een deel of het geheel van het chromosoom bekend als "trisomie 21" kan een embryo opleveren dat overleeft en zich ontwikkelt tot een baby, maar heeft meerdere ongewone eigenschappen.Dit staat bekend als Down (of "Down's") -syndroom.

Mensen met het syndroom van Down hebben verschillende fysieke kenmerken, waaronder schuine ogen, een korte nek, een plat uitziend gezicht en neus, abnormale buitenoren, een kleine kin, maar een grote tong en een enkele vouw in de handpalm.

Mensen met het syndroom van Down hebben ook vaak een slechte spierspanning en een groeiachterstand. Hun mentale en fysieke ontwikkeling ligt meestal achter bij die van hun normale tegenhangers; Down-syndroom Volwassenen kunnen rond de 50 een IQ hebben, wat overeenkomt met het mentale vermogen van een kind van acht tot negen jaar oud.

Mensen met het syndroom van Down hebben ook hogere risico's dan anderen met gezondheidsproblemen, waaronder slechtziendheid, hartaandoeningen, gastro-intestinale problemen en onvruchtbaarheid. Hun levensverwachting is korter, gemiddeld 50 tot 60 jaar, zelfs met moderne gezondheidszorg.

Do Dogs Get Down syndroom?

Er is geen eenvoudig antwoord op deze vraag. Velen hebben gespeculeerd dat apen, tijgers, honden en andere dieren clusters van genetische defecten kunnen hebben die op zijn minst op het syndroom van Down lijken. Een paar dierenartsen zeggen dat het syndroom van Down bestaat bij honden. Maar als dat zo is, moet het bij mensen anders zijn dan het syndroom van Down. Honden hebben een ander aantal chromosomen dan mensen (78 in tegenstelling tot 46) en hun 21^st paar bevat niet dezelfde informatie als de 21^st paren in een mens, dus trisomie 21 bij honden zou het syndroom van Down niet veroorzaken. Niettemin, veel informatie die bij mensen op de 21 verschijnt^st het paar verschijnt elders op de chromosomen van andere soorten, waaronder honden. Onderzoek naar de genen van honden is lang niet zo geavanceerd als onderzoek op mensen. Weinig individuele honden hebben hun chromosomen of genen laten analyseren.

Meestal sterft de pup voordat hij is geboren. Als hij daadwerkelijk overleeft, hebben artsen de neiging om te voorkomen dat hij langer dan een paar dagen leeft. Soms wordt het tijdens de geboorte ervaren trauma te heftig voor de pup om te verdragen dat het uiteindelijk zijn dood veroorzaakt.

Hoewel de symptomen van het syndroom van Down pas na één of twee jaar verschijnen, begint de puppy al vroeg fysieke afwijkingen en mentale traagheid te vertonen. Ook al beïnvloedt de stoornis niet direct de overlevingskans van de puppy, toch veroorzaakt deze nog steeds een slechte ontwikkeling van organen en lichaamsdelen.

Bovendien kan hij na een paar dagen sterven omdat hij niet in staat is zichzelf te voeden of zich te verplaatsen om voor zichzelf te zorgen. Een andere reden waarom puppy's met het syndroom van Down vroeg sterven is omdat hun moeder ze verwaarloost. In sommige gevallen kan het zelfs puppy's doden die abnormaal zijn, zoals degenen met het syndroom van Down. De moeder probeert de zieke puppy te elimineren om hem te isoleren van de rest van zijn nest.

Over het algemeen leven honden met deze aandoening gemiddeld vijf jaar, terwijl gezonde honden 10 tot 15 jaar oud zijn.

Heeft uw hond downsyndroom?

Uw dierenarts is waarschijnlijk de enige die kan vaststellen of uw hond het syndroom van Down heeft. Omdat hondengenetica niet eenvoudig te testen is, kan het moeilijk zijn om een diagnose te stellen. Maar overweeg hem of haar te vragen over het syndroom van Down, als uw hond symptomen heeft zoals:

• Aangeboren hartafwijkingen.
• Moeilijkheden om te horen (hij reageert niet zo snel als anderen in zijn "pakket").
• Slecht zicht, misschien met staar.
• Schildklierproblemen, zoals aangetoond door een verminderd metabolisme en instabiele lichaamstemperatuur.
• Vreemd gedrag, zoals jammeren (van misvormde interne organen) of ongebruikelijke reserve.
• Ongebruikelijke fysieke kenmerken. Vermoedelijke eigenschappen omvatten een neus die altijd warm en droog is, ongebruikelijke huidpleisters, frequent haarverlies, misvormde benen of heupen en vreemde gezichtskenmerken, waaronder een brede neus en een uitstekende tong.

Zelfs als u geen definitief antwoord van de dierenarts krijgt, kunnen u en de dierenarts besluiten dat u een "speciale" hond hebt, een hond die speciale aandacht en zorg nodig heeft, vanwege zijn genen, zijn embryonale ontwikkeling of andere redenen. van uw controle.

Tekenen en symptomen

Afgezien van de hierboven genoemde zijn de volgende de meest voorkomende tekenen en symptomen van het syndroom van Down bij honden. Sommige van de hierboven genoemde symptomen worden ook hieronder in detail besproken. Het is belangrijk om hier kennis van te nemen, zodat u het probleem vroegtijdig kunt opsporen en zo snel mogelijk actie kunt ondernemen. Hoewel het vrij moeilijk te zeggen is, is het nog steeds mogelijk. Je moet gewoon opletten. Gezonde honden neigen bijvoorbeeld tot vochtige neuzen, terwijl zieke droge neuzen hebben. Als u wilt weten of uw hond het syndroom van Down heeft, zorg er dan voor dat u het volgende in acht neemt:

• Slecht zicht: Vanwege de slechte ontwikkeling van honden met het syndroom van Down hebben ze ook vaak een slecht gezichtsvermogen. Sterker nog, ze lopen ook het risico om staar te ontwikkelen in ten minste één van hun ogen. Controleer de ogen van uw hond op troebelheid. Als u troebelheid ziet, kan dit wijzen op de vorming van cataract.
• Ongewone gezichts- of fysieke kenmerken: Honden met deze aandoening hebben vaak dwergachtige en misvormde gelaatstrekken. Enkele van de meest voorkomende afwijkingen zijn een korte hals, een vlak gezicht, een klein hoofd, naar boven toe hellende ogen en oren met een abnormale vorm. Bovendien hebben honden met het syndroom van Down meestal warme en droge neuzen. Ze hebben ook de neiging om abnormale plekken op de huid te hebben, of misvormde of onvolledige benen, en lijden aan haaruitval of verlies.
• Gehoorproblemen: Hoewel dit symptoom vrij moeilijk op te merken is, zult u zien dat een hond met het syndroom van Down meestal de langzaamste is die moet worden gevolgd of op commando's moet reageren als hij in het gezelschap is van andere honden.
• Aangeboren hartafwijkingen: Het is duidelijk bij honden met het syndroom van Down omdat ze een abnormaal bloedsomloopstelsel hebben. Ze werden geboren met misvormingen.
• Willekeurige pijn: Omdat een hond met het syndroom van Down meestal zijn hele lichaam had aangetast door de aandoening, kan het ook abnormaal ontwikkelde inwendige organen hebben. Dit kan ertoe leiden dat hij soms last heeft van pijn.
• ontlading: Honden met het syndroom van Down kunnen ook andere ziekten hebben, waardoor ze een bloedige afscheiding uit hun rectum hebben. Tijdens de laatste stadia van hun syndroom kan het zo zijn dat een bloedige afscheiding uit hun lichaam komt.
• Huid problemen: Veel honden met het syndroom van Down lijden aan huidproblemen. Afgezien van het hebben van abnormale of ontbrekende vlekken en zwaar afstoten, kunnen ze ook zeer gevoelig zijn voor minder belangrijke irriterende stoffen. Dit zorgt ervoor dat ze snel allergieën en andere gezondheidsproblemen ontwikkelen.
• Schildklierproblemen: Honden met het syndroom van Down kunnen ook een slecht werkende schildklier hebben, waardoor ze problemen hebben met hun metabolisme en temperatuur. Over het algemeen hebben ze een lagere temperatuur dan normale honden.
• Gedragsproblemen: Honden met het syndroom van Down vertonen vaak vreemde eigenschappen en gedragingen, zoals jammeren, huilen of onophoudelijk janken. Ze kunnen ook een ongebruikelijke reserve vertonen. Puppy's met deze stoornis gaan ook niet snel door de stadia van ontwikkeling. Ze worden moeilijk te voeden en te zindelijk. Dit komt omdat ze hun blazen niet goed kunnen controleren. Ze kunnen zelfs naar buiten gaan en terugkomen om op het tapijt te plassen. Je moet veel geduld hebben als je met ze omgaat.

Heeft uw hond downsyndroom?

De conditie van uw speciale pup beheren

Helaas zijn er geen behandelingen beschikbaar om genetische defecten bij honden te genezen. Ondanks dit kan de eigenaar van de getroffen hond het nog steeds een zo normaal mogelijk leven geven, met speciale zorg.

• Hondenvoer dat rijk is aan eiwitten, zal de hond helpen verspilde spieren te versterken en te herstellen. Sommige honden die besmet zijn, kunnen allergieën ervaren voor verwerkt voedsel. Het is het beste om een dierenarts de ingrediënten van uw hondenvoer te laten controleren om te voorkomen dat de conditie van de hond wordt verergerd.
• Veel beweging - zoals dagelijks stevig wandelen, trainen voor hondentrucs en zelfs sporten als frisbee - zal een hond helpen zijn hart en botten te versterken. Nogmaals, een dierenarts moet worden geraadpleegd over een oefeningsplan voor een "speciale" hond; als een hond een aangeboren hartaandoening heeft, kan teveel beweging meer kwaad dan goed doen.
• Als onderhoud kan de dierenarts ook adviseren regelmatige controles en vitaminen of medicijnen voorschrijven om het hondensysteem goed te laten functioneren. Juiste doseringen en tijd van medicatie dienen strikt te worden nageleefd, omdat het lichaam van de hond anders kan reageren dan dat van een normale hond. Als u een geneesmiddelallergie vermoedt, bijvoorbeeld als de hond epileptische aanvallen, jeuk of hijgen heeft na het innemen van medicijnen, breng de hond dan onmiddellijk naar de dierenarts.

Het leven met een "speciale" of Down-syndroom-achtige hond lijkt misschien een beetje moeilijk, maar in werkelijkheid heeft het zijn voordelen. Degenen die voor hun getroffen honden hebben gezorgd, zijn heel gelukkig en voldaan in het kunnen opvoeden van deze honden zoals normaal. Voor sommigen is alleen al de gedachte om het leven van hun 'beste vrienden' te kunnen verlengen op manieren die ze zich niet hadden kunnen voorstellen, een wonder. Sommige eigenaren van speciale huisdieren werden verpleegsters of gezondheidsbeoefenaars voor zowel mensen als dieren, dankzij het koesterende vermogen dat ze hebben ontwikkeld.

Wat te verwachten van een speciale hond

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er geen afwegingen zijn. Uw hond leeft mogelijk niet zo lang als een normale hond. Je kunt niet van hem verwachten dat hij alle dingen doet die een normale hond kan doen, bijvoorbeeld 'waakhond'-plicht, vanwege zijn mentale en zintuiglijke beperkingen. Als de hond lijdt aan een tekort aan zindelijkheidstraining of bloedige afscheiding uit het rectum heeft, moeten eigenaren van gezelschapsdieren hun kinderen en andere zieke leden van het huishouden weghouden van de getroffen hond en zijn ontladingen. Regelmatige sanering van de leefruimte van de hond is een must. Het slaapgedeelte van de hond moet ook comfortabel zijn, omdat zijn zintuigen en vermogens hem misschien niet in staat stellen om zo veel te bewegen.

Heb je je dierenarts geraadpleegd?

Zou het veilig zijn om nog een hond in huis te hebben?

Over het algemeen zou het zo zijn, omdat het syndroom van Down of genetische defecten bij honden niet besmettelijk zijn. Het kan gunstig zijn voor de aangetaste hond om zich met andere honden te mengen. Honden hebben hun eigen manieren om met elkaar te communiceren, ook met een zieke of verzwakte hond. Als uw speciale hond een bloedige afscheiding heeft, of niet zindelijk is, wilt u voorkomen dat andere honden de uitwerpselen consumeren, omdat dit kan leiden tot een bacteriële infectie.

Reproductie bij honden die zijn aangetast door genetische defecten is niet erg waarschijnlijk, omdat dergelijke honden waarschijnlijk vruchtbaarheidsproblemen hebben. In elk geval zou het fokken van zo'n hond ongewenst zijn, omdat de nakomelingen waarschijnlijk zelf genetische defecten zouden hebben.

Het bezitten van een speciale hond

Het verzorgen van uw hond die is aangetast door genetische defecten kan meer een geschenk zijn dan een last. Een normaal leven leiden is mogelijk als de hond goede medicatie en begeleiding krijgt. Het verzorgen van zo'n hond is geen gemakkelijke taak en vereist emotionele volwassenheid. Het bezitten van een speciaal huisdier stelt een persoon in staat om zoveel dingen te realiseren, inclusief zijn of haar vermogen tot liefde, aandacht en bezorgdheid. Wie zou hebben geweten dat ondanks de omstandigheden, iemand een hond het leven kan geven dat het verdient? Wie zou hebben geweten dat het verzorgen van een zieke hond een spoedcursus in de verpleging kan worden? Dergelijke realisaties komen alleen voor diegenen die ongebruikelijke levensomstandigheden ervaren, zoals een hond met speciale problemen. Zoals ze altijd zeggen - degenen die door de moeilijkste situaties gaan, zijn degenen die het sterkst uitkomen op het einde.

Het verzorgen van een hond met het downsyndroom

Hoewel het waar is dat het hebben van een hond met het syndroom van Down een uitdaging is, kan het ook lonend zijn. Nogmaals, als het gaat om praktisch zijn, moet je er rekening mee houden dat het verzorgen van een hond met de aandoening vrij duur is.

Zijn aandoening vereist dat je hem vaker naar de dierenarts brengt. Frequente bezoeken betekent hogere kosten voor onderzoeken, recepten en testen. Medicijnen zijn meestal duur omdat ze niet altijd beschikbaar zijn. Sommige honden kunnen zelfs allergisch zijn voor deze medicijnen. Als uw hond allergisch is voor zijn medicatie, kan het moeilijk zijn om een vervanger te zoeken.

Daarnaast moet u rekening houden met de extra kosten van meubilair en stoffering. Als hij je spullen regelmatig vernietigt, is het ook nodig om ze constant te vervangen. U moet schone tapijten hebben, niet alleen om te voorkomen dat uw huis vreselijk ruikt en uw bezoekers af te zetten, maar ook om een goede hygiëne te handhaven. Het is altijd moeilijk om je huis schoon te houden als je hond met het Downsyndroom binnenshuis urineert of poepen, omdat hij moeilijk is te zindelijk te worden.

Als het kopen van nieuwe dingen altijd te duur voor je is, kun je hondenluiers kopen. Dit zorgt er nog steeds voor dat je geld verspeelt, maar in ieder geval zijn hondenluiers goedkoper dan een nieuw tapijt. Als u echter de kosten van deze hondenluiers berekent, krijgt u nog steeds een behoorlijk enorm bedrag aan overuren.

Bovendien moet je in gedachten houden dat een hond met dit soort stoornis niet kan doen wat andere honden doen. Je kunt bijvoorbeeld niet verwachten dat hij als waakhond optreedt vanwege zijn mentale en zintuiglijke beperkingen. Hij kan zelfs thuis problemen veroorzaken, dus je moet ervoor zorgen dat je volledig voorbereid bent op een hond als deze.

De volgende zijn nuttige tips om te onthouden bij het omgaan met en het verzorgen van een hond met het syndroom van Down:

Ontdoen van fysieke obstakels: Zorg ervoor dat er zoveel mogelijk ruimte in uw huis is zodat uw hond in beweging kan komen. Omdat een hond met het syndroom van Down slecht zicht heeft, loopt hij mogelijk grote voorwerpen of muren tegen het lijf. Dit kan ertoe leiden dat het gewond raakt en gewond raakt. Dit is de belangrijkste reden waarom je elk mogelijk gevaar in zijn omgeving moet verwijderen. Als je een trap in je huis hebt, kun je hondshekken of babyhekken installeren om te voorkomen dat hij naar beneden valt.

Je moet overal in je huis kleedjes leggen om te voorkomen dat hij per ongeluk wegglijdt en daarbij gewond raakt. Je kunt ook antislip sokken gebruiken om je hond wat tractie te bieden met het downsyndroom. Als hij een ontbrekend ledemaat heeft vanwege de aandoening, kunt u adaptieve apparatuur kopen, zoals een rolstoel die is ontworpen voor honden. Je huis moet natuurlijk ruim genoeg zijn om met zijn rolstoel te kunnen rondlopen.

Sanitize vaak: Honden met het syndroom van Down hebben het meestal moeilijk om de controle over de blaas uit te oefenen. Dit zorgt ervoor dat ze zichzelf binnenshuis verlichten; daarom moet je de hele tijd wat hondenluiers bij je hebben. Dit zijn essentiële items omdat je hem niet kan poepen en je zeker niet wilt dat je huis een puinhoop is. Zorg ervoor dat je zijn luiers regelmatig verwisselt en zijn urine en uitwerpselen opruimt om infectie te voorkomen. Dit is vooral belangrijk als uw hond begint te bloeden.

Vergeet ook niet om zijn woonkamer te ontsmetten. De plaats waar hij slaapt moet ook comfortabel en veilig zijn. Houd in gedachten dat honden met het syndroom van Down van nature bang zijn voor alles om hen heen, waardoor ze gevoelig zijn voor het scheuren van items als gevolg van angst en angst.

Weg met rommel: Zorg er voordat je hem thuisbrengt voor dat je plaats comfortabel, vertrouwd en opgeruimd is. Ruim je meubels op om ruimte te maken voor hem om in te bewegen. Onthoud dat je geen water of voedsel in kommen kunt stoppen, omdat dit hem kan verwarren. Het is niet ideaal om speelgoed in de buurt te houden, omdat honden met deze aandoening vanwege hun sensorische beperking niet echt in speelgoed geïnteresseerd zijn.

Hulp bieden wanneer nodig: Als de pup met het syndroom van Down nog klein is, kan het zijn dat hij tijdens de maaltijd veel hulp nodig heeft bij het vinden van zijn eten. Als hij een beenaandoening heeft en zwak is, kan hij hulp nodig hebben bij het lopen en opstaan. Je kunt hem adaptieve apparaten laten dragen, zoals een slinger.

Behandeling en beheer om de kwaliteit van leven van uw hond te verbeteren

Hoewel er nog steeds geen exacte remedie is voor honden met het syndroom van Down, kunt u er zeker van zijn dat er manieren zijn om de aandoening te behandelen. Dierenartsen bevelen over het algemeen de volgende tips aan:

Geef hem een uitgebalanceerd dieet en moedig hem aan om een gezonde levensstijl te leven om hem langer te laten leven. Het is niet onmogelijk voor honden met het syndroom van Down om normaal te leven. Je moet gewoon geduldig zijn om hen te helpen dit te doen.

In het ideale geval moet je je hond voedsel geven dat rijk is aan eiwitten. Deze voedingsmiddelen zullen hem de energie geven die hij nodig heeft om spieren te versterken en te herstellen, waardoor hij alert en mobiel kan blijven. Vlees jerkies en puree rundvlees zijn sterk aanbevolen. Vergeet ook niet te overwegen of uw hond allergisch is voor bepaalde ingrediënten in verwerkte producten.

Als uw hond gebrek aan eetlust heeft, kunt u eetluststimulerende middelen gebruiken, zoals gedroogde kruiden. Pepermunt, dille, venkel, gember en alfalfa zijn nuttig om honden met het syndroom van Down te laten eten. Je kunt ook knoflookpoeder gebruiken, omdat ze over het algemeen van knoflook houden. Je kunt het mengen met gekookte kip of kalkoen.

Moedig uw hond aan om regelmatig te trainen. Je kunt hem door de buurt lopen of hem naar het park brengen om te spelen. Je kunt er ook hondentraining oefeningen mee doen en deelnemen aan hondensport om zijn spieren, botten en hart te versterken. Dit is een enorme hulp bij het voorkomen en beheersen van hartziekten. Houd er echter rekening mee dat honden met deze aandoening ook vaak zwakke skeletstructuren hebben. Daarom moet u zijn dierenarts vragen welke soorten activiteiten veilig voor hem zijn. Alhoewel lichaamsbeweging goed is voor zijn gezondheid, kan te veel ervan hartproblemen veroorzaken.

Geef je hond een kans om te socializen met andere honden en met kinderen. Zelfs als ze het syndroom van Down hebben, houden ze er nog steeds van om te spelen en rond te rennen. Deze honden zijn eigenlijk geweldig met kinderen omdat ze meer tolerant en onderdanig zijn. Ze vertonen ook niet typisch agressie.

Zorg ervoor dat uw hond alle voedingsstoffen krijgt die hij nodig heeft. Zijn dierenarts kan hem voorschrijven met vitamines en andere medicijnen. Als uw hond schildklierproblemen of een aangeboren hartaandoening heeft, moet hij ook de juiste medicijnen nemen voor deze aandoeningen. Wees bereid om veel geld uit te geven voor zijn medicatie. De kosten van deze medicijnen zijn meestal afhankelijk van hoe ernstig de ziekte van de hond is.

Natuurlijk moet u uw hond voor regelmatige controles naar de dierenarts brengen. De dierenarts moet evalueren of de medicatie of het management goed werkt. Daarnaast zal hij bepalen of een operatie noodzakelijk kan zijn voor het geval van uw hond.

Hoe over de ziektekostenverzekering van huisdieren? U kunt ook overwegen om een ziektekostenverzekering voor uw hond met het syndroom van Down te krijgen. Deze verzekering kan voordelig zijn, omdat deze veel procedures omvat die honden met deze aandoening doorgaans ondergaan. De kosten voor dierenartsen, voorgeschreven medicijnen, ziekenhuisopnamen en chirurgische ingrepen worden vaak gedekt door de ziektekostenverzekering.