Canine-urineweginfecties: zijn al die dure testen echt nodig?

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

Gedragsprobleem of Canine Blaasinfectie?

Als je ooit een blaasontsteking hebt gehad, weet je alles over de pijn en het branderig gevoel als je plast, naast dat je elke vijf minuten de badkamer in moet rennen! Het is ongeveer hetzelfde voor uw hond als zij een urineweginfectie heeft. Maar het is niet dat ze je kan vertellen dat iets haar dwarszit, dus het is aan jou om op te merken of haar gedrag verandert. Waar moet je naar op zoek zijn?

Rusteloosheid, rondrennen, jammeren.
Ik wil weer naar buiten, net nadat je haar binnen hebt laten.
Zindelijkheidstraining doorbreken en ongelukken in huis hebben (ongepast urineren).
Veel water drinken.

Omdat dit type infectie vrijwel in haar blaas gelokaliseerd is, zal ze normaal gesproken geen koorts hebben of haar eetlust verliezen. Dientengevolge, kan een huisdiereneigenaar denken de hond zich slecht gedraagt, en haar naar de trainer nemen, wanneer zij werkelijk naar moet gaan in plaats daarvan dierenarts.

Welke tests moet uw dierenarts uitvoeren?

Je dierenarts zal waarschijnlijk een urinalyse willen uitvoeren. Dit is een belangrijke screeningstest, ongeacht of uw dierenarts denkt dat uw hond een blaasontsteking heeft of niet. Het urinemonster wordt gecentrifugeerd in een centrifuge om de vaste stoffen en de vloeistoffen te scheiden. Het vaste deel wordt het sediment genoemd. Uw dierenarts zal het sediment onder een microscoop onderzoeken op zoek naar kristallen, cellen en bacteriën. De dierenarts zal het staal ook chemisch analyseren om de specifieke zwaartekracht te leren (een maat voor hoe geconcentreerd de urine is) en om te zien of er eiwit of andere stoffen aanwezig zijn. Een urinekweek kan worden aanbevolen als:

Er zijn witte bloedcellen aanwezig. Dit is een teken van infectie en ze mogen niet aanwezig zijn in een normaal urinemonster.
Uw dierenarts vindt bacteriën in het sediment wanneer hij of zij er onder de microscoop naar kijkt.
Er is buitensporig eiwit in de urine, wat een gevolg kan zijn van een ontsteking in de blaas. Als alternatief kunnen de nieren eiwitten afscheiden. De dierenarts moet een blaasontsteking uitsluiten voordat hij of zij naar de nieren kijkt.
De urine is zo verdund dat bacteriën en witte bloedcellen niet kunnen worden gevonden. Een hond die te veel water drinkt, heeft waarschijnlijk een blaasontsteking.

Als uw hond echter tekenen van een urineweginfectie vertoont, kan uw dierenarts de urineanalyse overslaan en een urinecultuur uitvoeren. Een urinecultuur begint met het urinemonster in een centrifuge te centrifugeren. Het sediment wordt vervolgens gebruikt om een agarcultuur te inoculeren. Als bacteriën op de kweek groeien, betekent dit dat er een infectie aanwezig is. Het duurt gewoonlijk twee of drie dagen om een urinecultuur te laten werken, om de bacteriën de tijd te geven om te groeien. De urinecultuur geeft uw dierenarts belangrijke informatie. Het vertelt uw dierenarts welke soort bacteriën het probleem veroorzaakt. Dit helpt hem of haar te bepalen of de aanwezige bacteriën daadwerkelijk ziekte veroorzaken. Sommige niet, dus u hoeft geen antibioticum te gebruiken voor fouten die geen probleem veroorzaken. De cultuur geeft ook het aantal aanwezige bacteriën aan. Een lagere concentratie van bacteriën kan erop wijzen dat de bacteriën mogelijk in de lagere urinewegen hangen en de blaas niet koloniseren. De urinekweek moet een gevoeligheidstest of antibioticaprofiel bevatten. Het overslaan van de gevoeligheidstest kan een verkeerde economie zijn, omdat u veel tijd en geld kunt verspillen aan het geven van uw huisdier aan een antibioticum dat de specifieke bacteriën die het probleem veroorzaken niet doodt. Antibioticaresistentie is ook een probleem. Meer en meer bacteriën worden resistent tegen antibiotica die ze vroeger uitroeiden. Vaak is dit een gevolg van het gebruik van het verkeerde antibioticum om een infectie uit te roeien.

Hoe wordt een Urine-monster verzameld?

Urine kan op een van de vier manieren worden verzameld.

Tafelblad - verzameld van de onderzoekstafel of verdieping waar de hond dribbelde urine. Dit is niet de geprefereerde manier om een monster te verzamelen, omdat het waarschijnlijk is besmet met bacteriën, hetzij vanaf het oppervlak waar het is verzameld, hetzij van de lagere urinewegen van de hond.
Gratis vangst - de urine wordt in de lucht verzameld terwijl het dier urineert. Het monster kan besmet zijn met bacteriën in de lagere urinewegen, maar het zal tenminste geen bacteriën van de vloer hebben of waar het ook is verzameld.
Katheter - uw huisdier zal niet zo genieten, maar het is vrij snel voorbij. Uw dierenarts zal een buisje door de blaas van uw hond leiden en een monster verzamelen. Dit monster is minder waarschijnlijk vervuild, hoewel bacteriën mogelijk in de blaas kunnen worden ingebracht.
Cystocentesis - de dierenarts steekt een naald door de buikwand direct in de blaas. Een urinemonster wordt met een injectiespuit teruggetrokken. Hoewel het mogelijk is dat er een beetje bloed in het urinemonster komt, moet het monster niet verontreinigd zijn door bacteriën, anders dan dat wat zich in de blaas bevindt.

Urineweginfecties bij honden

Zijn deze tests echt nodig?

Vaak zijn dierenartsen aarzelend om deze tests aan te bevelen, omdat ze duur zijn. Sommige mensen kunnen ze gewoon niet betalen, terwijl anderen weigeren de extra kosten te betalen. En er zijn een aantal klanten die denken dat de enige reden waarom dierenartsen deze tests uitvoeren, is om rekening te houden met de rekening. Maar dit is niet waar. Een urineanalyse helpt uw dierenarts om te bepalen of uw hond een ander gezondheidsprobleem heeft, terwijl een urinecultuur de enige manier is waarop uw dierenarts kan bevestigen dat uw pup inderdaad een urineweginfectie heeft. Als u de gevoeligheidstest niet hebt uitgevoerd, zal uw dierenarts in het donker fotograferen voor zover het juiste antibioticum wordt gebruikt om de blaasontsteking van uw hond op te ruimen. Dit betekent dat de infectie direct terug kan komen zodra de pillen verdwenen zijn. Als de financiën het toelaten, is het een goed idee om de urinecultuur te herhalen nadat de antibioticabehandeling is voltooid. Als uw hond een nieuwe urineweginfectie krijgt, weet uw dierenarts op zijn minst of de oorspronkelijke infectie teruggekomen is of dat het een nieuwe infectie is. Dit is belangrijke informatie, omdat herhaalde blaasinfecties kunnen worden veroorzaakt door kanker of de ziekte van Cushing of een ander ernstig gezondheidsprobleem.