7 Mythen die je niet moet geloven over hondsdolheid

2024 Auteur: Roxanne Bryan | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 10:12

28 september markeert de 10e jaarlijkse World Rabies Day, die in 2007 werd opgericht om het wereldwijde bewustzijn over rabiëspreventie te vergroten. Rabiës is een te voorkomen ziekte, maar volgens de Centers for Disease Control and Prevention doodt het ongeveer 59.000 mensen per jaar wereldwijd, waarbij de meeste sterfgevallen voorkomen in Afrika en Azië. En de meest voorkomende oorzaak van de overdracht van rabiës op mensen over de hele wereld is via honden.

Als u in de Verenigde Staten woont, kan dit als een verrassing komen. Dankzij de vaccinatiewetgeving is hondsdolheid in het wild grotendeels uitgeroeid en zijn menselijke sterfgevallen door rabiës in de Verenigde Staten zeldzaam. Toch is het belangrijk om de feiten over deze dodelijke ziekte te kennen, vooral als je een huisdier bezit.

Om u te helpen dit wrede en gruwelijke virus beter te begrijpen, debunderen we enkele van de meest voorkomende misvattingen over de ziekte.

• 

  Mythe: Rabiës is niet iets waar je je zorgen over hoeft te maken in de Verenigde Staten.

  Zoals we al zeiden, is hondsdolheid tegen hondsdolheid, dankzij de vaccinatiewetten tegen hondsdolheid, niet zo'n groot probleem in de Verenigde Staten. Maar hondsdolheid kan nog steeds worden overgedragen op mensen van wilde dieren zoals wasberen, vossen, stinkdieren en vleermuizen. Daarom zegt de CDC dat het cruciaal is om nooit een wild dier te benaderen - zelfs als het vriendelijk lijkt. Als een wild dier verlamd lijkt, bijt op alles of ziek lijkt, bel dierlijke controle. En als het dier dood is, raak het dan niet aan. Noem dierencontrole.

  Het is ook van cruciaal belang om te voldoen aan de aanbeveling van uw dierenarts voor het rabiësvaccin van uw huisdier. Als hij voor het vaccin moet zorgen, stel dan een bezoek aan de dierenarts niet uit. Als uw hond of kat wordt gebeten door een wild dier en hij niet op de hoogte is van zijn rabiësvaccin, moet hij ofwel in quarantaine worden geplaatst of worden geëuthanaseerd.

  

  Mythe: katten voor gebruik binnenshuis hebben het vaccin tegen hondsdolheid niet nodig.

  Hoewel je kat misschien nooit buiten je huis mag stappen, moet ze nog steeds gevaccineerd zijn tegen hondsdolheid. Er is nog steeds het risico dat ze kan ontsnappen naar de buitenlucht of dat een hondsdolle beest bij je thuis kan komen. Stel dat je haar moet opgeven of dat ze ontsnapt en dat ze in een schuilplaats terecht komt? Er zijn zoveel mogelijke scenario's die uw kat in gevaar kunnen brengen voor hondsdolheid dat het veel veiliger is om haar gevaccineerd te krijgen. Bovendien vereisen veel steden en staten dat katten worden gevaccineerd tegen hondsdolheid. En als uw niet-gevaccineerde kat een gast in uw huis zou bijten, zal ze hoogstwaarschijnlijk in quarantaine moeten worden geplaatst.

  

  Mythe: Honden en katten zijn de enige gedomesticeerde huisdieren die het rabiës-vaccin nodig hebben.

  Fretten moeten ook tegen hondsdolheid worden ingeënt. Volgens de dierenarts Dr. Laurie Hess van de exoten moeten babyfretten hun eerste hondsdolheidsvaccin krijgen van ongeveer 4 maanden oud en jaarlijks boostervaccins krijgen, zelfs als ze huisdieren binnenshuis zijn.

  

  Mythe: als een dier schuimt naar de mond, heeft het absoluut rabiës.

  Hoewel overmatig kwijlen een van de tekenen van rabiës is, kan het ook een teken zijn van een aantal andere gezondheidsproblemen, zoals een zonnesteek, gebitsproblemen en angst. Bovendien hebben bepaalde hondenrassen zoals Mastiffs, Bloodhounds en Saint Bernards de neiging om sowieso veel te kwijlen.

  

  Mythe: zodra u bent blootgesteld aan hondsdolheid, kunt u niets doen om het risico op infectie te verminderen.

  Als u bent gebeten door een vermoedelijk hondsdol dier, was de wond dan onmiddellijk gedurende 15 minuten met water en zeep. U heeft ook onmiddellijk medische zorg nodig en kan profylaxe na de blootstelling (PEP) krijgen, wat een vaccinatiecursus is die helpt bij het voorkomen van de symptomen van rabiës bij mensen.

  

  Mythe: Rabiës wordt alleen overgedragen via een dierenbeet.

  Hondsdolheid wordt verspreid door het speeksel van een geïnfecteerd dier en kan door een beet worden overgebracht of zeldzamer, overgedragen wanneer krassen, schaafwonden, open wonden of slijmvliezen van de mond of mondholte in contact komen met het speeksel of hersenweefsel van een hondsdol dier. Terwijl je dit nooit zou moeten doen, zal het aaien van een verdacht wild dier je niet blootstellen aan hondsdolheid (tenzij, natuurlijk, het dier je bijt). Noch contact met de uitwerpselen, urine of bloed van een hondsdol dier. Rabiës wordt meestal overgedragen via speeksel, hoewel sommige mensen soms blootgesteld worden aan rabiës door contact met het hersenweefsel van een hondsdol dier, inhalatie van aërosolen met rabiës of door orgaantransplantaties van een geïnfecteerde persoon.

  

  Mythe: Bijtwonden zijn altijd duidelijk.

  Vleermuizen hebben kleine tanden en hun beten kunnen moeilijk te zien zijn. De CDC beveelt aan onmiddellijk medische hulp in te roepen als je wakker wordt in een kamer met een knuppel, een knuppel vindt met een onbewaakt kind of een knuppel ziet bij iemand met een handicap.

  

  

  

  

  Meer over Vetstreet:

  • Waarom is mijn huisdier … misdragen in de dierenkliniek?
  • Hoe dierenartsen het leven van een puppy of kitten bepalen
  • Hoe kan ik mijn afgeleid hond ertoe brengen om op mij te letten?
  • Tips om jezelf te beschermen tegen 3 gemeenschappelijke huisdierparasieten
  • The Secret to Happy Indoor Cats

  Meer over Vetstreet:

  • 7 Veel voorkomende gezondheidsproblemen bij oudere katten
  • Heeft mijn hond echt een jaarlijks bezoek aan de dierenarts nodig?
  • Maak deze 5 nieuwe fouten van de eigenaar van de hond niet
  • Vechten tegen het Rabiëvirus thuis en in het buitenland
  • De ziekte, zelfs katten binnen zijn niet veilig